Το Ηπειρώτικο Θέατρο και η πρώτη παράσταση

Στα τέλης της δεκαετίας του '70, ιδρύθηκε ο Οργανισμός Ηπειρωτικού Θεάτρου.

Μέχρι τότε, κυριαρχούσαν το Εθνικό Θέατρο, το οποίο έκανε περιοδείες σε μεγάλες πόλεις, και από το 1961 και μετά το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, η ίδρυση του οποίου αποτέλεσε το πρώτο βήμα της θεατρικής αποκέντρωσης. Το 1975 ιδρύεται και το Θεσσαλικό Θέατρο με τον Οργανισμό του Ηπειρωτικού Θεάτρου να κινείται σχεδόν παράλληλα.

Όπως καθετί καινούριο, το Ηπειρωτικό Θέατρο έδωσε κι αυτό τις εσωτερικές του μάχες. Είχε φτάσει όμως ο καιρός του. Και πλάτη έβαλαν άνθρωποι του θεάτρου και των γραμμάτων, έχοντας τη στήριξη συναδέλφων τους από την Αθήνα αλλά και των ντόπιων δυνάμεων. Σε μια δημόσια συνάντηση που είχε γίνει τον Μάιο του 1976, το παρών έδωσαν πρόσωπα όπως ο δήμαρχος Ιωαννίνων Κώστας Μπέγκας, ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Σωτήρης Δάκαρης, ο μητροπολίτης Θεόκλητος, ο βουλευτής Ελ. Καλογιάννης, αλλά και ο θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο λογοτέχνης Γιάννης Δάλλας.

Ο Οργανισμός του Ηπειρωτικού Θεάτρου έδωσε την πρώτη του παράσταση στις 13 Αυγούστου του 1976 στο υπαίθριο θέατρο της ΕΗΜ. Η παράσταση έγινε στο πλαίσιο των πρώτων «Ηπειρωτικών» του Δήμου Ιωαννιτών, με τον δήμαρχο κ. Μπέγκα να στηρίζει το θεατρικό εγχείρημα στην πράξη.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

«Ο Οργανισμός Ηπειρωτικού Θεάτρου ικανοποιώντας ένα πανηπειρωτικό αίτημα για την δημιουργία στον ηπειρωτικό χώρο, μιας σκηνής με αξιώσεις και με ευρύτερη προοπτική πνευματικής και καλλιτεχνικής δράσης ευτύχισε να δώσει στα πλαίσια των Ηπειρωτικών 1976 την πρώτη του παράσταση του αρτισύστατου θεάτρου του. Το γεγονός αυτό, πέρα από τη θαυμάσια σκηνική εμφάνιση της θεατρικής μονάδας του ΟΗΘ, πρέπει να χαιρετιστεί ως μια κίνηση ουσίας για την πνευματική ζωή στον τόπο μας. Η προσπάθεια αυτών που είχαν την πρωτοβουλία να αναλάβουν το μεγάλο εγχείρημα για την συγκρότηση ενός θεάτρου στην Ήπειρο, δικαιώνεται και ως εδώ στέφθηκε από επιτυχία» αναφέρεται σε δημοσίευμα της εποχής.

Η ομάδα του ΟΗΘ είχε επιλέξει να ανεβάσει το έργο «Τζιώτικο Ραβαΐσι» του Τίμου Δεπάστα μια ηθογραφική κωμωδία , «υπακούοντας» και στην τάση που υπήρχε για έμφαση στο ελληνικό θεατρικό ρεπερτόριο. Η σκηνοθεσία ήταν μια συλλογική δουλειά της ομάδας. Τη μουσική υπέγραφε ο Λίνος Κόκοτος, συνθέτης-εκπρόσωπος του Νέου Κύματος, και τη σκηνογραφία-ενδυματολογία η Μάγκυ Ασβεστά. Στην παράσταση έπαιζαν: Γιώργος Νάκος, Παντελής Παπαδόπουλος, Χάιδω Πιρπιρίδου, Δέσποινα Στάθη, Γιώργος Τζέρμπος, Δημήτρης Τζιουμάκης, Γιώργος Χαδίνης, Ζωή Βουδούρη, Αμαλία Γκιζά, Χρήστος Κόκκινος, Παναγιώτης Κομνηννός, Νίκος Λύτρας, Βασίλης Μητσάκης.

Η υποδοχή της παράστασης αυτής ήταν θερμή όχι μόνο στα Γιάννενα αλλά και σε άλλες περιοχές. Στο Μέτσοβο, ο δήμαρχος Γιάννης Αβέρωφ αναφέρθηκε στη σημασία ίδρυσης του ηπειρώτικου θεάτρου με τα εξής λόγια: «Το Ηπειρώτικο Θέατρο έγινε για όλους τους Ηπειρώτες. Έγινε για όλους μας. Κάτι όμως που έγινε για όλους μας δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι κιόλας δικό μας. Πρέπει να το αισθανθούμε δικό μας και για να το αισθανθούμε δικό μας, πρέπει να το αγαπήσουμε, να το βοηθήσουμε να στεριώση»…

Τα επόμενα χρόνια, ο Οργανισμός Ηπειρωτικού Θεάτρου, συνεπής στο ραντεβού του με τους θεατές, «ανέβασε»: «Το κορίτσι με το κορδελάκι», «Καληνύχτα Μαργαρίτα», «Ο φιλάργυρος», «Το τάβλι», «Μια αίτηση εις γάμον», «Η ιστορία του Αλή Ρέτζο», «Οι Γραμματιζούμενοι», «Η βέρα», «Το θεριό του ταύρου» κλπ.

Το 1979, ο ΟΗΘ γίνεται και Ημικρατικό θέατρο. Ήταν η περίοδος που το υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε να χρηματοδοτεί πλέον περιφερειακές θεατρικές μονάδες σε διάφορες πόλεις. Ο κύκλος του ΟΗΘ έκλεισε το 1983 με τη δημιουργία του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Ιωαννίνων.

Το εξώφυλλο-αφίσα της παράστασης από την ψηφιοποιημένη συλλογή του ΕΛΙΑ. Η δημιουργία αποδίδεται στη Ναυσικά Μπαλή και στον Μάκη Μάτσα

* Στην κεντρική φωτογραφία ο θίασος (από δημοσίευμα της εφημερίδας "Ηπειρωτικός Αγών")