Η σύγκρουση των Τιτάνων

Ο ιδιόμορφος γαλαξίας NGC 3256 κυριαρχεί σε αυτή την εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Αυτός ο γαλαξίας στο μέγεθος του δικού μας Γαλαξία βρίσκεται σε απόσταση περίπου 120 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Vela και είναι κάτοικος του υπερσμήνους Ύδρα-Κένταυρος.

Ο NGC 3256 μπορεί να φαίνεται ειρηνικός, μια δίνη από σφιχτοδεμένους σπειροειδείς βραχίονες μέσα σε ένα θολό νέφος φωτός, αλλά αυτή η εικόνα δείχνει τα επακόλουθα μιας αρχαίας κοσμικής σύγκρουσης. 

Αυτός ο παραμορφωμένος γαλαξίας είναι τα συντρίμμια μιας μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ δύο εξίσου ογκωδών σπειροειδών γαλαξιών, οι οποίοι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστρονόμων, συναντήθηκαν πριν από περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια. 

Το ταραχώδες παρελθόν του NGC 3256 αποτυπώνεται στις μακριές έλικες λαμπερής σκόνης και αστεριών που εκτείνονται προς τα έξω από το κύριο σώμα του γαλαξία. Οι εντυπωσιακές κόκκινες και πορτοκαλί περιοχές που απλώνονται σε όλο τον γαλαξία περιέχουν νεαρά αστέρια που δημιουργήθηκαν κατά τη συγχώνευση και ακτινοβολούν μικρούς κόκκους σκόνης, οι οποίοι στη συνέχεια εκπέμπουν υπέρυθρο φως που καταγράφεται με εκπληκτική λεπτομέρεια από τα όργανα του Webb. 

Πιο έξω, υπάρχουν εκτεταμένα παλιρροϊκά χαρακτηριστικά, τα οποία είναι κυρίως αστέρια που απομακρύνθηκαν από τους γαλαξίες όταν συγκρούστηκαν.

Αν σας ζητούσαν να φανταστείτε μια σύγκρουση γαλαξιών θα μπορούσατε να φανταστείτε αστέρια να πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο με καταστροφικά εκρηκτικά αποτελέσματα. 

Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τη NASA, οι χώροι μεταξύ των άστρων ενός γαλαξία είναι τεράστιοι- όταν οι γαλαξίες συγκρούονται, τα νέφη των άστρων τους περνούν το ένα μέσα από το άλλο και αναμειγνύονται σαν δύο σύννεφα καπνού. Τα αέρια και η σκόνη στους συγκρουόμενους γαλαξίες αλληλεπιδρούν, ωστόσο, και μάλιστα με θεαματικά αποτελέσματα. 

Η γαλαξιακή σύγκρουση που δημιούργησε τον NGC 3256 προκάλεσε μια φωτεινή έκρηξη σχηματισμού αστέρων που μπορεί να δει κανείς στα πιο φωτεινά τμήματα αυτής της εικόνας. 

Αυτά τα νεογέννητα αστέρια λάμπουν πιο έντονα στα υπέρυθρα μήκη κύματος, φως που μπορεί να διαπεράσει τη σκόνη που καλύπτει τον γαλαξία και που καθιστά τα αστέρια τέλεια αντικείμενα για τον Webb.

Αυτή η εικόνα περιέχει δεδομένα από την Near-InfraRed Camera και το Mid-InfraRed Instrument του Webb, τα οποία -όπως υποδηλώνουν και τα ονόματά τους- αποτυπώνουν τον NGC 3256 με εκπληκτικές λεπτομέρειες σε υπέρυθρα μήκη κύματος. Μάθετε περισσότερα: esawebb.org/images/potm2306a/

Πηγή; NASA. Φωτογραφία: ESA/Webb, NASA & CSA, L. Armus, A. Evans