Η σκοπιά του Μπομπ Ντύλαν

Υπάρχει άραγε δίσκος του Ντύλαν μέχρι το ’75 που να μην είναι τέλειος ή να μην προσεγγίζει την τελειότητα; Η απάντηση είναι απλή και αρνητική. Το 1967 όμως, δύο μέρες μετά τα Χριστούγεννα εκείνου του χρόνου, ο κ. Ζίμερμαν έβγαζε ένα δίσκο που θα σημάδευε τη μουσική με ένα κομμάτι του, αλλά όχι με τον τρόπο που το έπαιξε ο ίδιος.

Το John Wesley Harding ήταν οι όγδοος δίσκος του Ντύλαν. Μετά από τρία «ηλεκτρικά» άλμπουμ, επέστρεφε εν μέρει στη φολκ και τα ακουστικά όργανα, ίσως επηρεασμένος από τον τραμπουκισμό των οπαδών της φολκ, ίσως και από το στυλ των Band, με τους οποίους επίσης ηχογραφούσε εκείνη την περίοδο.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Το όνομα του δίσκου, ανήκει, επίσης εν μέρει, σε έναν παράνομο. Ο Τζον Ουέσλι Χάρντιν (χωρίς «γκ» στο τέλος), τον οποίο σκότωσε ένας επίσης αμφιλεγόμενος τύπος, ο Τζον Σέλμαν, σε ένα σαλούν στο Ελ Πάσο του Τέξας.

Υπό την καθοδήγηση του Μπομπ Τζόνστον, παραγωγού που δούλευε επίσης με τους Λέοναρντ Κοέν και Τζόνι Κας, ο Ντύλαν κάθισε και έπαιξε σχεδόν όλα τα όργανα στον δίσκο, εκτός από τα κρουστά και το μπάσο. Μαζί του ήταν τρεις τύποι με μεγάλη σταδιοδρομία στη μουσική σκηνή του Νάσβιλ, στην κοιτίδα της κάντρι: ο Κένεθ Μπάτρι, ο Πιτ Ντρέικ και ο Τσάρλι μακ Κόι.

Το τέταρτο κομμάτι της πρώτης πλευράς όμως, δεν πίστευε ποτέ ότι θα είχε τέτοια εξέλιξη. Ήταν όμως η εποχή που οι διασκευές γίνονταν σχεδόν αμέσως, μετά την κυκλοφορία τους και ενίοτε, ήταν καλύτερες από τα πρωτότυπα. Οι Beatles το είχανε αναγνωρίσει στον Τζο Κόκερ για το Little help from my friends και στην περίπτωση του Ντύλαν, το ίδιο ίσχυε για το All Along the Watchtower.

Εμπνευσμένος από τη Βίβλο του Ησαΐα (ίσως και την οικογενειακή ζωή που ζούσε εκείνη την εποχή), ο Ντύλαν έγραψε ένα «αποκαλυπτικό» κομμάτι, με κύριο χαρακτηριστικό τη φυσαρμόνικα.

Περίπου ένα χρόνο μετά, το έπιασε στα χέρια του ο Τζιμι Χέντριξ και το μετέτρεψε σε ένα κιθαριστικό όργιο τεσσάρων περίπου λεπτών, μαζί με τον Μπράιαν Τζόουνς των Stones.

«Με κατέλαβε, αλήθεια. Είχε τόσο ταλέντο, μπορούσε να βρει πράγματα μέσα σε ένα τραγούδι και να αναπτύξει» είπε αργότερα ο Ντύλαν, ακούγοντας τη διασκευή.

Το John Wesley Harding δεν ήταν μόνο το All Along the Watchtower βέβαια. Ήταν και άλλα σημαδιακά κομμάτια όπως το I’ll Be Your Baby Tonight ή το I Am a Lonesome Hobo.

Λίγο αργότερα, το Nashville Skyline θα προσυπέγραφε την κάντρι περίοδο και μετά, ο Ντύλαν θα έμπαινε με άλλο προφίλ στη δεκαετία του ’70.