Η πολιτική όπως δεν την ξέραμε

Η πολιτική δεν είναι πια αυτή που ξέραμε. Αφού την κονιορτοποίησαν σε μεγάλο βαθμό οι ίδιοι οι πολιτικοί, προσπαθώντας να αποκρύψουν την πολιτική τους ταυτότητα για να εκλεγούν βουλευτές/δήμαρχοι/αποφύγουν τις κακοτοπιές/γλιτώσουν τα χειρότερα, αφού συστηματικά και με μέθοδο οι opinion makers από κάθε μετερίζι, νομιμοποίησαν τη μετατροπή της σε έναν ιδιότυπο πολιτικά ορθό εθελοντισμό και φυσικά, αφού χάθηκαν οι περισσότερες πελατειακές διέξοδοι, η πολιτική βαρέθηκε και άλλαξε.

Και εκδικείται.

Μόλις πριν από τρία χρόνια, σύσσωμη η τότε αντιπολίτευση, μαζί με τους μεγαλύτερους συνδικαλιστικούς φορείς που δεν θυμούνται πότε κέρδισαν τελευταία φορά μισό ευρώ υπέρ των εργαζόμενων που εκπροσωπούν, προειδοποίησαν για τον Αρμαγεδδώνα εάν επικρατήσει το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα. 

Το «ΟΧΙ» σάρωσε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκανε πως δεν το είδε και η κατάσταση συνέχισε να χειροτερεύει με τους ίδιους ρυθμούς για το μέσο εργαζόμενο. Απλά, με περισσότερο δράμα και περισσότερη τοξικότητα στην παραγωγή πολιτικής. Ευτυχώς, μπορούμε ακόμα να γελάμε πικρά με τις επιχειρηματολογίες τύπου «ήρθαν δύο αχρείαστα μνημόνια», που προσπαθούν να αγιοποιήσουν τη διακυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Τα μνημόνια θα συνέχιζαν να έρχονται κανονικά, όπως συμβαίνει άλλωστε και σήμερα. Τον Αύγουστο που «βγαίνουμε από τα μνημόνια» θα ακολουθήσει άλλη μια μνημονιακή ενότητα μέτρων και οι επόμενες κυβερνήσεις απλώς θα τσακώνονται για τη μητρότητα της κάθε περικοπής. Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό στην Ελλάδα, απλά οι συνθήκες αλλάζουν.

Ο πολιτικός στόχος δεν είναι απλώς να σβήσει το φέσι στο παγκόσμιο μπακάλικο, αλλά να αλλάξει συθέμελα η ελληνική κοινωνία, όπως και κάθε άλλη κοινωνία που έχει μπει στη μνημονιακή διαδικασία. Κοινώς, να μειώνεται η ανεργία, αλλά οι εργαζόμενοι να παίρνουν 450 ευρώ. Τόσο απλά.

 Η πολιτική όμως είναι εδώ και εκδικείται.

Εκδικείται, όταν η μέση προβεβλημένη βουλευτής της ΝΔ καλεί τους «καλούς» να πάρουν μέρος σε συλλαλητήριο για τη Μακεδονία και ο νεοναζί βουλευτής Λαγός, ηγείται στο συλλαλητήριο της προσπάθειας για «ντου» στα σκαλάκια της Βουλής. Φυσικά, μετά δεν υπάρχει αντίστοιχο tweet με τις οιμωγές όταν στο ίδιο σημείο βρίσκονται οι «κακοί» (κομμουνιστές, αναρχικοί κ.λπ.).

Εκδικείται, όταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε η ΝΔ το 2015 και στηρίζεται στην «καλή μαρτυρία της Ευρώπης», με μεγαλύτερο σύμμαχο την «go back κυρία» Μέρκελ. Η συμφωνία για το όνομα της γείτονας «είναι μια καλή αφορμή για απομείωση του χρέους» λένε τα ξένα ΜΜΕ και ο κ. Μητσοτάκης που επενδύει στον πούρο εθνικισμό, αν είχε καπέλο, θα το έτρωγε. 

Εκδικείται, γιατί ο πιο ακροδεξιός και απαράδεκτος πολιτικά κυβερνητικός εταίρος, ο «Καμμένος νο2», ετοιμάζεται να πάει στη ΝΔ, καταψηφίζοντας την κυβέρνηση που μέχρι πρότινος στήριζε. Ο σκοπός δεν αγιάζει πάντα τα μέσα, θα ‘πρεπε να το γνωρίζει αυτό ο κ. Φλαμπουράρης π.χ. που έχει μεγάλη πολιτική πείρα. Θα πρέπει να το γνωρίζει και ο κ. Μητσοτάκης πριν τοποθετήσει το «φυγά» σε κάποια θέση επικρατείας (δεν το έκανε ακόμα, αλλά ποιος ξέρει...), γιατί στο τέλος η ΝΔ θα έχει μετατραπεί σε ουγγρική ακροδεξιά.

Εκδικείται, όταν το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να διασωθεί και να επιστρέψει και ως κόμμα (γιατί ως συνδικαλιστικό ρεύμα, αλλά και ως μεμονωμένες αντιλήψεις ενυπάρχει κανονικότατα στους χώρους δουλειάς και στην κυβέρνηση) προσπαθεί να συνενώσει όλο το «δημοκρατικό σοσιαλισμό» και να εκσυγχρονιστεί, βλέπει το Ποτάμι να το σκέφτεται αν θα ψηφίσει τη συμφωνία. Και το ΠΑΣΟΚ θα την ψήφιζε με δύο χέρια δηλαδή, αν ήταν στην εξουσία όμως.  

Η «μακεδονική κρίση» αποδεικνύει ότι η πολιτική δεν χαρίζεται. Ειδικά σε εκείνους που θεωρούν ότι είναι κτήμα τους και πως η υπηρεσία της εξαντλείται στο να τους εξασφαλίζει την εξουσία.

Όταν όμως απουσιάζει και αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους, αυτά που την αντικαθιστούν είναι επικίνδυνα και σχεδόν νομοτελειακά θα φέρουν κάποια καταστροφή. Όχι τη στιγμιαία για την οποία προειδοποιούμαστε διαρκώς τα τελευταία χρόνια, αλλά μια αργή και ενδημική, που θα κάνει πιο τοξικό, ανταγωνιστικό και μισάνθρωπο τον κόσμο μας.