Η νύχτα που οι Who παίξανε φάπες επί σκηνής

Οι Who δεν ήταν ποτέ μια φυσιολογική υπόθεση συγκροτήματος, αλλά αυτός είναι ένας από τους λόγους που τους προσκυνάει ή τουλάχιστον, τους σέβεται, το μεγαλύτερο κομμάτι του μουσικού πλανήτη.

Στις 20 Μαΐου του 1966 όμως, το παράκαναν. Εκείνο το βράδυ, έπαιζαν στο Ricky Tick Club του Γοουίνδσορ, που τότε, ήταν το «σπίτι» της εναλλακτικής ροκ εν ρολ σκηνής (δηλαδή Yarbirds, Pretty Things, πρώιμοι  Stones κ.λπ.). Η μπάντα ήδη είχε στριμωχτεί ανάμεσα στις «κατεστημένες δυνάμεις» του αγγλικού maximum rhythm ‘n’ blues με μερικά singles όπως το I Can’t Explain, το Anyway, Anyhow, Anywhere και φυσικά, το My Generation που ήταν και το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους.

H φήμη που τους συνόδευε ήταν πλούσια: ο κιθαρίστας ήταν ένα φρικιό που παρήγαγε ήχους που κανείς σώφρων κατασκευαστής κιθάρας δεν θα επέτρεπε στα δημιουργήματά του, ο μπασίστας έμοιαζε με κρεμάστρα, ο τραγουδιστής, ένας προλετάριος πρώην μεταλλεργάτης με ατσάλινη φωνή και ο ντράμερ είχε υπερβολικά γυαλιστερά μάτια.

Εκείνο το βράδυ λοιπόν, οι δύο «σοβαροί» της μπάντας, ο τραγουδιστής Ντώλτρεϊ και ο κιθαρίστας Τάουνσεντ ήταν στο πόστο τους όταν έπρεπε και περιμένανε τον μπασίστα Έντγουιστλ και τον  ντράμερ Μουν που είχαν αργήσει χαρακτηριστικά.

Καθώς βαρέθηκαν να περιμένουν, πήραν τον μπασίστα και τον ντράμερ του τοπικού συγκροτήματος που άνοιξε τη συναυλία και ξεκίνησαν να παίζουν. Στη μέση περίπου του σετ, η απολωλυία ρυθμική section της μπάντας εμφανίστηκε και μπούκαρε στη σκηνή, διακόπτοντας τη συναυλία. Ο Μουν επιτέθηκε σε ό,τι βρήκε μπροστά του και ο Τάουνσεντ, που γενικά δεν γούσταρε να τον ενοχλούν στη σκηνή (βλ. το περιστατικό με τον Άμπι Χόφμαν στο Γούντστοκ), του έφερε την κιθάρα στο κεφάλι.

Μετά το σκηνικό, ο Έντγουιστλ και το Μουν αποχώρησαν από του γκρουπ. Επέστρεψαν μια βδομάδα αργότερα, γιατί αλλιώς, ποιος θα έγραφε δύο ροκ όπερες, ίσως το καλύτερο concept άλμπουμ στην ιστορία του ροκ εν ρολ, καθώς επίσης και το παρακάτω τραγούδι;