Guardians of the Galaxy 2: ο,τι καλύτερο σε μαρβελική ταινία

Αφού οι δημιουργοί κυριολεκτικά ξελίγωσαν ό,τι έχει υπάρξει σε κόμικ με υπερήρωες, αφού έδωσαν σύνταξη στις παλιοσειρές τύπου Γούλβεριν, καταπιάστηκαν με τον ανεκδοτολόγο Deadpool και τώρα, περνάνε στη φάση του sequel για τις δύο ταινίες-οδηγό του μέλλοντος (αμφότερες της Marvel): το Deadpool 2 που θα βγει του χρόνου και τους δεύτερους Guardians of the Galaxy που ενδεχομένως, είναι ο,τι καλύτερο έχετε δει σε υπερηρωικό φιλμ τα τελευταία χρόνια.

Ναι, η συνέχεια είναι καλύτερη από την πρώτη ταινία και η «μεταλλική» αισθητική είναι παντού: από τους ήρωες που έτσι και αλλιώς είναι καραγκιόζηδες (εκτός από τη Γκαμόρα), μέχρι τη μουσική επένδυση και τους τίτλους τέλους.

Τι σημαίνουν αυτά; Ότι δύσκολα θα βρείτε μια διαφορετική, πιο cool και εντυπωσιακή συνάμα χρήση του The Chain των Fleetwood Mac, ενός τραγουδιού 40ετίας παρά κάτι σε μια ταινία. Όπως επίσης, δεν πρόκειται να σας συμβεί κάτι πιο αστείο και ταυτόχρονα σκληροτράχηλο, από τον Ρόκετ Ρακούν.

Αυτή η αισθητική, η αναβίωση ενός συγκεκριμένου τρας παλιότερων δεκαετιών σε μια υπερβατική και μελλοντολογική πραγματικότητα, δεν είναι πάντα εύκολη. Παλιότερα, ο Sky Captain επιχείρησε κάτι τέτοιο σε διαφορετικές συνθήκες, με ελεγχόμενη επιτυχία.

Σήμερα, πολύ συχνά μπερδεύουμε την εύκολη απόλαυση στο σινεμά, με υπερβολικά τοποθετημένες υπερπαραγωγές και τα όρια της «μαζικής» από την «ανώτερη» κουλτούρα χάνονται. Το Guardians of the Galaxy, το δεύτερο, είναι κάτι άλλο: είναι η σωστή ταινία για να χαρείς με τους κολλητούς και τις κολλητές σου, με τους οποίους έχεις περίπου ίδια βιώματα και αναμνήσεις. Και όλα αυτά, με μια ταινία όπου γίνεται κυριολεκτικά ο σουρεαλιστικός χαμός, για να καταλήξει σε ένα κομμάτι των Cheap Trick. Τι άλλο θέλετε δηλαδή;