dodoni back
ΠΡΟΣΩΠΑ & ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Γ. Ζαλοκώστας: Ο «θλιμμένος ποιητής» του ‘21

Εικόνα του άρθρου Γ. Ζαλοκώστας: Ο «θλιμμένος ποιητής» του ‘21
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Γιώργος Τσαντίκος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 25/03/2018, 17:37
ΠΡΟΣΩΠΑ & ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Ένας από τους δρόμους της Σιαράβα, φέρει το όνομα του Γεωργίου Ζαλοκώστα του ποιητή της επανάστασης του ‘21. Ο Ζαλοκώστας γεννήθηκε το 1805 στο Συρράκο. Ο πατέρας του, Χριστόδουλος Ζαλοκώστας, ήταν πλούσιος έμπορος του Συρράκου με συναλλαγές με Ιταλία. Έπεσε στη δυσμένεια του Αλή Πασά και διώχθηκε σκληρά. Ο γιος του Γιώργος, μεγάλωσε στο Λιβόρνο όπου σπούδασε φιλόλογος και κατόπιν, νομικά. Άφησε τις δεύτερες σπουδές του στη μέση, για να πάρει μέρος στον πόλεμο κατά των Τούρκων. Πολέμησε στο Μεσολόγγι και βγήκε ζωντανός στην Έξοδο. Συνέχισε να πολεμάει στην Πελοπόννησο και τελικά, μετά την απελευθέρωση, εγκαταστάθηκε στον Πύργο Ηλείας.

Ο Ζαλοκώστας είναι αυτός που μεταξύ άλλων έγραψε τους στίχους «Μια βοσκοπούλα αγάπησα/μια ζηλεμένη κόρη» στο ποίημα «Το φίλημα» και «Ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει».

Αυτό το ποίημα συνοδεύεται από μια πικρή ιστορία. Ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος την περιγράφει, όντας προσκεκλημένος της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών, στην εκδήλωση αποκαλυπτηρίων της προτομής του ποιητή στο Άλσος:

Ο Ζαλοκώστας απέκτησε με τη γυναίκα του εννέα συνολικά παιδιά, χάνοντας τα επτά από αυτά σε πολύ μικρή ηλικία, καθώς το μεγαλύτερο πέθανε 2 ετών. Έζησαν τελικά μόνο τα δύο τελευταία στη σειρά, ο Ευγένιος και η Βικτωρία. Όταν πέθανε το τέταρτο παιδί του, ο Χρίστος, ο Ζαλοκώστας έγραψε το ποίημα ο «βοριάς που τα’ αρνάκια παγώνει», στη μνήμη των χαμένων παιδιών του. «Ο κατ’ εξοχήν λυπημένος πατέρας της νεοελληνικής λογοτεχνίας, είναι ο Ζαλοκώστας» λέει χαρακτηριστικά ο Παναγιωτόπουλος.

Τέτοια εποχή το 1962, στήθηκε η προτομή του. Ο επίτιμος προσκεκλημένος της ημέρας, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος αναφέρει: «Μίλησαν ο κ. Κ. Φρόντζος, ο κ. Γ. Ζαλοκώστας, μακρινός εγγονός, καθώς και ένας εκπρόσωπος του Συρράκου. Έπεφτε ψιλή ανοιξιάτικη βροχή. Κορίτσια με τοπικές ενδυμασίες κρατούσαν αγκαλιές λουλούδια. Οι αρχές του τόπου, όλες εκεί. Ένα πλήθος στεφάνια δάφνης (…) Εκατόν δύο χρόνια ύστερ’ από το θάνατό του, ο Ζαλοκώστας ξαναρχόταν στον τόπο του, στη γη των πατέρων του, των μακρινών του προγόνων».  

ΣΧΟΛΙΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ