Το φεγγάρι στην τηλεόραση

Οι Television είναι ένα από τα σούπερ γκρουπ του ροκενρόλ, που δεν χρειάστηκε να «δεινοσαυρίσουν» για να κατακτήσουν το χαρακτηρισμό.

Καταρχάς, η συνύπαρξη του Τομ Βερλέν και του Ρίτσαρντ Χελ στην ίδια μπάντα, από μόνη της, απογείωσε το «εγώ» του συγκροτήματος, αλλά και τη συνθετική του ικανότητα.

Πριν από 44 χρόνια τέτοιες μέρες, οι Television έβγαλαν τον πρώτο τους δίσκο, το Marquee Moon που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους κορυφαίους του ροκενρόλ, αλλά και ανάμεσα στα πιο χαρακτηριστικά δείγματα του ποστ πανκ.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Ο Τόμας Μίλερ, Βερλέν για τους φίλους, με όνομα δανεικό από το γάλλο ποιητή Πωλ Βερλέν, αποφάσισε μάλλον από νωρίς ότι θα γίνει μουσικός, ακούγοντας τον Σταν Γκετς και τους Stones στα πρώτα τους βήματα.

Ο Ρίτσαρντ Λέστερ Μάγιερς, ή αλλιώς Χελ, ήταν και είναι πραγματική κόλαση συμπεριφοράς. Κολλητός του Βερλέν, εκρηκτικός χαρακτήρας και χαρισματικός μουσικός, ήταν ο πρώτος που «στρατολογήθηκε» στη μπάντα. Ήταν και ο πρώτος που «πήρε πόδι» όμως, πριν καν κυκλοφορήσει το Marquee Moon. Ίσως για καλό, γιατί τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, του ’77, μαζί με τους Voidoids (με τον Μάρκι Ραμόουν στα τύμπανα), κυκλοφόρησε το επίσης εξαιρετικό «Blank Generation».

Πίσω όμως στο Marquee Moon.

Τω καιρώ εκείνο οι Television ήταν μαζί με άλλες «μικρομπαντούλες» της εποχής (Ramones, Πάτι Σμιθ κ.α.), από τα βασικά συγκροτήματα του προγράμματος στο CBGB, στο Μανχάταν, στο κλαμπ όπου μεγάλωσε το νεοϋορκέζικο πανκ και γκαράζ.

Ο Βερλέν πήρε στη θέση του Χελ τον Φρεντ Σμιθ και μαζί με τους Ρίτσαρντ Λόιντ και Μπίλι Φίκα σε κιθάρα και ντραμς, χώθηκε στα στούντιο της Elektra με μηχανικό ήχου τον Άντι Τζονς (Led Zeppelin, Rolling Stones κ.α.).

Ο Τζονς ξεκίνησε να ηχογραφεί τη μπάντα ενώ αυτή έκανε πρόβες. Βέβαια, οι πρόβες της μεταξύ άλλων ήταν και το δεκάλεπτο ομώνυμο έπος και σε αρκετές περιπτώσεις, τα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ είναι οι πρώτες τους εκτελέσεις.

Ο ήχος τους και κυρίως, οι μελωδικές τους γραμμές, χωρίς να είναι «τεχνοκρατικές» όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, ούτε όμως «ασύδοτες», όπως επίσης συνηθιζόταν, άλλαζαν το ακουστικό παιχνίδι κάθε λίγο, ακόμα και μέσα στα ίδια κομμάτια.

Ο ίδιος ο Βερλέν, στιχουργικά και εκτελεστικά, είναι «παντοκράτορας» στο άλμπουμ.

Η επίσης διάσημη φωτογραφία του εξωφύλλου, ανήκει στον Ρόμπερτ Μέιπλθορπ, έναν από τους σημαντικότερους νεοϋορκέζους φωτογράφους που χάθηκε νωρίς.

Εν τέλει, στα αυλάκια του Marquee Moon θα μπορούσε να πει κανείς, χωρίς υπερβολή, ότι βρήκαν λόγο ύπαρξης μεταγενέστερες μπάντες όπως οι U2 και οι REM.