Ένα λευκό μουσικό μνημείο της ανθρωπότητας

Στις 22 Νοεμβρίου 1968, κυκλοφόρησε ένα από τα, ενδεχομένως, τρία καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών στην ιστορία της μουσικής: Το White Album. 

Λίγο καιρό πριν, η μπάντα είχε συστήσει τη δική της δισκογραφική, την Apple recs (ναι, υπήρξε αργότερα τεράστια δικαστική διαμάχη με την άλλη Apple). Επίσης, στη ζωή του Τζον (και της μπάντας) είχε μπει η Γιόκο Όνο, μια εξέλιξη που ισοδυναμούσε με απαρχή τσουνάμι για το όλο σύστημα.

Ακόμα, λίγο πριν ηχογραφηθεί το άλμπουμ, υπήρξε και η πρώτη αποχώρηση μέλους της μπάντας: ο Ρίνγκο έφυγε τον Αύγουστο, αλλά επέστρεψε σύντομα.

Πώς λοιπόν μια μπάντα, υπό αυτές τις, όχι πολύ συνεκτικές συνθήκες, έβγαλε ένα μνημείο ανθρώπινης δημιουργίας; Μα, μιλάμε για τους Beatles… Ήδη η μπάντα ήταν στο απόγειο της δόξας της, χάρη στο Sgt Peppers που τους είχε καθορίσει ως προκεχωρημένη δύναμη της ψυχεδέλειας.

Με μαθηματική ακρίβεια, αυτή η τάση έστειλε τη μπάντα στην Ινδία, δίπλα στον μαχαρίσι Μαχές Πρασάντ Βάρμα ή απλώς «Μαχές Γιόγκι». Εκεί, φτιάχτηκε η 1,5 ώρα (!) του άλμπουμ και τα 30 κομμάτια του.

Ποια ήταν αυτά;

Από ψήγματα της protobeatle εποχής όπως το Ob-La-Di, Ob-La-Da, μέχρι έπη όπως το Happiness is a Warm Gun. 

Από ροκενρολάκια όπως το Back in USSR (όπου ντραμς παίζει ο Τζον), μέχρι protometal (ναι) ογκόλιθους όπως το Helter Skelter.

Από το Dear Prudence και τη βαθιά μουσική σοφία του, μέχρι την απόδειξη ότι ο Τζορτζ ήταν από τους καλύτερους συνθέτες που πέρασαν από τον πλανήτη: Το While my Guitar Gently Weeps. Έστω και αν η κιθάρα που ωρύεται στο κομμάτι, είναι του Κλάπτον…

Από αβάν γκαρντ κομμάτια όπως το Revolution 9 μέχρι την… πασοκ στιχουργική περίοδο του Τζον, στο Revolution 1 (που λίγο αργότερα, τα out άλλαξαν με in, για όσους και όσες γνωρίζουν).

Εν τέλει, το White Album (που δεν λεγόταν καν έτσι, η επίσημη καταγραφή του είναι συνώνυμη της μπάντας- The Beatles) δεν ήταν απλά ένα μουσικό δημιούργημα, αλλά ένας ορισμός του state of the art, αλλά ταυτόχρονα και ενός έργου που οι διαστάσεις του, θα χωρούσαν και ό,τι θα δημιουργούνταν αργότερα.

Μπορεί να διαβάζονται υπερβολικά όλα αυτά, αλλά είναι απόλυτα ακριβή. Σε αυτό δεν συντελούν διάφορες παραξενιές, όπως για παράδειγμα ότι πολλοί και πολλές «άκουσαν» πράγματα που ήθελαν στον δίσκο, όπως πχ ο Τσαρλς Μάνσον ή ότι ο δίσκος πήρε καλή κριτική ακόμα και από τον Οσερβατόρε Ρομάνο, το επίσημο όργανο του Βατικανού, ταυτόχρονα με την κατάταξή του στα 50 βαρύτερα άλμπουμ όλων των εποχών στο «μεταλλικό» Kerrang!

Συντέλεσαν όμως οι συνδυασμένες ιδιοφυίες του Τζον, του Τζορτζ, του Πολ και του Ρίνγκο, υπό την καθοδήγηση του Τζορτζ Μάρτιν. Ήδη, η μπάντα είχε πάρει την κάτω βόλτα. Σε δύο χρόνια δεν θα υπήρχαν ως σύνολο, αλλά θα είχαν προλάβει να βγάλουν άλλους δύο τρομερούς δίσκους.

To White Album ωστόσο θα μείνει στην αιωνιότητα, ακόμα και όταν θα υπάρχουν (;) άνθρωποι που δεν ξέρουν ποιοι είναι οι Beatles.