Ένα βιβλίο τη βδομάδα: Τι έγινε στη Μασσαλία, το ’73;

Η Γαλλία των ‘60s και των ‘70s ήταν το μεγαλύτερο «εργοστάσιο» πολιτικών διεργασιών, ίσως μεγαλύτερο και από την Ιταλία ακόμα, καθότι ζούσε έντονες τις επιδράσεις των ιμπεριαλιστικών πολιτικών.

H Αλγερία τροφοδότησε όσο τίποτε άλλο τη γαλλική νουάρ λογοτεχνία. Τα αποτελέσματα ήταν ενίοτε καταπληκτικά, άλλες φορές μέτρια και αδιάφορα. Η Ντομινίκ Μανοτί όμως ξέρει για τι πράγμα γράφει, στη «Μασσαλία ‘73».

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Τότε λοιπόν, ένας νόμος πρακτικά  απαγόρευε την ύπαρξη των μεταναστών στη Γαλλία και αυτό, ήταν αρκετό για να πυροδοτήσει μια σειρά εργατικούς αγώνες που έφεραν πολύ κοντά Γάλλους, Άραβες εργαζόμενους και φοιτητικό κίνημα.

Απέναντί τους ήταν οι ακροδεξιές παρακρατικές οργανώσεις που είχαν δράσει στην Αλγερία, εναντίον της αποχώρησης της Γαλλίας από τη χώρα και ένα σημαντικό κομμάτι της αστυνομίας.

Το βιβλίο είναι μια «αποτίμηση» της εποχής, με αστυνομικό ύφος. Οι ήρωες (ο ήρωας βασικά), θα μπορούσαν να ζούνε και σήμερα και ενδεχομένως αυτό είναι και το τίμημα ή και ο στόχος της συγγραφέα: πράγματα που έχουν αναλογίες με το παρόν, συμβαίνουν σε παρελθόντα χρόνο, όταν ήταν ίσως πιο επιδραστικά στην κοινωνία. Ωστόσο, τα ζητήματα του νεοφασισμού, του ρατσισμού, αλλά και ο τρόπος που τα αντιμετωπίζει το κράτος, ενίοτε «κλείνοντας το μάτι» στην ακροδεξιά, είναι μια κατάσταση που επανέρχεται, με διαφορετικούς όρους και χαρακτηριστικά, κάθε φορά.

Η «Μασσαλία ‘73» όμως είναι μια πολύ ωραία αφήγηση. Αστυνομική αλλά και αναλυτική. Με νεύρο αλλά και με ευαισθησία. Και επιπλέον, διαθέτει νουάρ γαλλικό προφίλ που «κερδίζει» τα τελευταία χρόνια.