Εικοσιένα χρόνια μετά, δεν χωράνε δικαιολογίες

H νέα θητεία του Περιφερειακού Συμβουλίου Ηπείρου ξεκίνησε, με έναν περιφερειάρχη που διανύει φέτος το 21^ο του έτος στη διοίκηση της περιοχής (ως νομάρχης Ιωαννίνων μέχρι και το 2010, ως περιφερειάρχης από το 2011).

Ο κ. Καχριμάνης κατάφερε στις προηγούμενες θητείες του να ελέγξει ή να «κατευνάσει» την όποια αντιπολίτευση. Κατά την περίοδο 2019-2023, υπήρξε μια μεγαλύτερη αντιπολιτευτική πίεση, η οποία ανέδειξε τις σοβαρές του αδυναμίες, τις λαθεμένες ενέργειές του και τη φθορά του κ. Καχριμάνη. Όλα αυτά όμως δεν αποδόθηκαν στην εκλογική «μετάφραση». Το 54% η περιφερειακή αρχή του κ. Καχριμάνη το κατοχύρωσε, για διάφορους λόγους που εξηγήθηκαν μετεκλογικά.

Ο κ. Καχριμάνης κινείται χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν, χωρίς να δίνει εξηγήσεις. Με συγκεντρωτισμό, με τις δικές του υποκειμενικές αλήθειες ή με μισές αλήθειες, με αυτο-δοξασμούς, με αοριστολογίες, με υπεκφυγές, με αποφυγή απαντήσεων διά της επιθέσεως.

Και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί ή τουλάχιστον δεν μπορεί να συνεχιστεί με την ασυδοσία που γίνεται. Και προφανώς η ευθύνη δεν είναι μόνο δική του –είναι όμως η μεγαλύτερη. Ευθύνη έχουν κι άλλοι.

Όσο πιο ισχυρή είναι η αντιπολίτευση και όσο πιο ισχυρή είναι η κοινωνία των πολιτών, τόσο πιο αυτονόητη και «πιεστική» είναι η λογοδοσία. Η αντιπολίτευση και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να δυναμώσουν. Κυρίως η πρώτη που βρίσκεται σε άμεση σχέση με τα τεκταινόμενα ή μη. Το Περιφερειακό Συμβούλιο δεν μπορεί να είναι απλά μια ταμπέλα, και ο ρόλος του περιφερειακού συμβούλου δεν μπορεί να είναι διακοσμητικός. Τα μέλη του έχουν ευθύνες, ανάλογα με τη θέση στην οποία βρίσκονται.

Η αντιπολίτευση έχει μπροστά της πολλές προκλήσεις. Καταρχάς πρέπει να είναι διαβασμένη. Ο κ. Καχριμάνης έχει την τάση να δίνει ασαφείς απαντήσεις σε ό,τι ερωτάται, ενώ αποτελεί προσφιλή του στρατηγική να επιχειρεί να προσεταιριστεί τους… δυσαρεστημένους αντιπάλους, ή να δίνει προσωπικό τόνο σε πολιτικές διενέξεις.

Κρίσιμο ζήτημα είναι η δημοκρατική λειτουργία των οργάνων. Ο ρόλος του Περιφερειακού Συμβουλίου έχει υποβαθμιστεί όλα αυτά τα χρόνια, με τα σοβαρά θέματα να περνάνε από την επιτροπή περιβάλλοντος, χωρικού σχεδιασμού και ανάπτυξης ή από την Οικονομική Επιτροπή, η οποία έχει γίνει πια Περιφερειακή Επιτροπή (συνένωση της Οικονομικής και της Εκτελεστικής Επιτροπής).

Η Περιφερειακή Επιτροπή είναι πολύ σημαντική. Από εκεί περνάνε τα κονδύλια, από εκεί περνάνε τα έργα. Η νέα αντιπολίτευση φαίνεται να το έχει κατανοήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα τρία μέλη της, όπως αυτά προέκυψαν από τις εκλογικές διαδικασίες, είναι και οι τρεις επικεφαλής των παρατάξεων «Κοινό των Ηπειρωτών» Γιάννης Στέφος, «Ήπειρος Όλον-Τόπος να Ζεις» Στέφανος Ζούμπας και «Λαϊκή Συσπείρωση» Γιώργος Πρέντζας. Από τους τρεις τη μεγαλύτερη εμπειρία, έχει ο Γιώργος Πρέντζας

Και οι τρεις θα πρέπει να ανταποκριθούν στον ρόλο τους.

Εδώ τίθεται και ένα άλλο σημαντικό ζήτημα. Οι συνεδριάσεις της Περιφερειακής Επιτροπής πρέπει να είναι όντως δημόσιες. Μέχρι σήμερα, οι δημόσιες συνεδριάσεις της Οικονομικής Επιτροπής κάθε άλλο παρά δημόσιες ήταν. Τα πρώτα χρόνια της περιφερειακής διοίκησης του κ. Καχριμάνη, οι συνεδριάσεις γίνονταν στο γραφείο του, ενώ αργότερα σε ένα άλλο γραφείο της Περιφέρειας Ηπείρου, όπου χώραγαν να καθίσουν μόνο τα μέλη της Οικονομικής Επιτροπής.

Με αυτόν τον τρόπο, αποκλειόταν με έμμεσο τρόπο η παρουσία των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά και των πολιτών.

Η νομοθεσία είναι σαφέστατη: «Οι συνεδριάσεις της επιτροπής είναι δημόσιες. Η επιτροπή με πλειοψηφία των τριών πέμπτων (3/5) των μελών της και με αιτιολογημένη απόφαση, η οποία απαγγέλλεται σε δημόσια συνεδρίαση, μπορεί να συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών… Με απόφασή της, η οποία λαμβάνεται με απλή πλειοψηφία των παρόντων μελών της, η επιτροπή μπορεί να επιτρέπει να λάβουν τον λόγο εκπρόσωποι φορέων ή πολίτες που παρευρίσκονται στη συνεδρίαση, εφόσον το ζητήσουν».

Όσον αφορά το Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου, ίσως είναι το μοναδικό στη χώρα για το οποίο δεν υπάρχει διαδικτυακή κάλυψη.

Η εξασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα των συνεδριάσεων αφορά την ίδια τη δημοκρατία, τη λογοδοσία, τη διαφάνεια, την αξιοπιστία. Αυτό είναι το πρώτο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, ένα στοίχημα που δεν έχει καμία σχέση με το πώς αντιλαμβάνεται η περιφερειακή αρχή τη δημοκρατική λειτουργία των οργάνων, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην τοποθέτηση της προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου Ηπείρου και στα ευφυολογήματά της.