Αι μωραί παρθέναι...

Του Φώντα Χήτα 

Για όσους, παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και προσπερνούν, τι σημαίνει απαγόρευση συνάθροισης περισσότερων των 4 ατόμων ανά την Επικράτεια, από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας με έκτακτο ΦΕΚ το Σαββατόβραδο (14/11), θλίψη και μόνο.

Για εκείνους που μέσα στην πανδημία, αποφασίζουν και διατάσσουν εν ονόματι της, ενώ έχουν τεράστιες ευθύνες για το δεύτερο κύμα που σαρώνει την κοινωνία, ντροπή και μόνο.

Για τους πολίτες τούτης της χώρας που, σκύβουν το κεφάλι και γονατίζουν, αναζητώντας άλλοθι της δικιάς τους συνθηκολόγησης, κρίμα και μόνο.

Όχι, δεν είναι η πορεία και οι συναθροίσεις για το Πολυτεχνείο το ζητούμενο.

Είναι, η σαφής πρόθεση πια τούτης της εκτελεστικής εξουσίας, να επιβάλλει τους «κανόνες» και τους «όρους» της επόμενης ημέρας, καταστρατηγώντας και ανατρέποντας, βασικές αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του συντάγματος.

Όσοι λοιπόν βλέπουν απλά το δέντρο και χάνουν το δάσος, σύντομα θα διαπιστώσουν πως το πρόσχημα της πανδημίας είναι το όχημα που οδηγεί στην ισοπέδωση των ατομικών ελευθεριών τους.

Το Πολυτεχνείο, ποτέ δεν ήταν κάτι διαφορετικό για όλους εκείνους που αναζητούν τον  ενταφιασμό του, ως μήνυμα, συμβολισμό και περιεχόμενο Δημοκρατίας. Τα ίδια θα πρεσβεύουν και μετά την πανδημία, ως ιδεολογικό ακολούθημα.

Οι επίγονοι εκείνων που, το 1975 έλεγαν: «...οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο επιβράδυναν μάλλον παρά επιτάχυναν την επάνοδο στη δημοκρατία», αφού υπονόμευσαν «τη σχετικά μετριοπαθή κυβέρνηση Μαρκεζίνη» (Ευάγγελος Αβέρωφ), το 1976 απαγόρευαν την πορεία: «...πλην της τοιαύτης από του Πολυτεχνείου μέχρι των προπυλαίων του Πανεπιστημίου» (Γεώργιος Ράλλης) και το 1978 υπέβαλλαν τα διαπιστευτήρια τους στην Αμερικάνικη Πρεσβεία: «...η κυβέρνηση θα παραμείνει σταθερή στη μη αδειοδότηση της πορείας μέχρι την πρεσβεία» (Κωνσταντίνος Καραμανλής), όχι, δεν δικαιούνται να κουνάνε το δάχτυλο σε κανένα πολίτη τούτης της χώρας, ως μωραί Παρθένες...