«Το αγόρι με τη βαλίτσα»: Ένα «ταξίδι» αληθινό, συγκινητικό και με χιούμορ

«Το αγόρι με τη βαλίτσα»: Μια σκληρή ιστορία, μια ιστορία για την παιδική προσφυγιά, για τη φυγή από τον πόλεμο, για τις χαμένες πατρίδες.

«Το αγόρι με τη βαλίτσα» του Μάικ Κένι είναι ένα πολύ δυνατό θεατρικό κείμενο. Ένα κείμενο για τον Ναζ που αναγκάζεται να αφήσει πίσω τους γονείς του και το σπίτι του, όπου οι βροντές που σκάνε, σημαίνουν βόμβες και όχι αστραπές, για να πάει να βρει τον παράδεισο σε μια χώρα της Δύσης. Ένας παράδεισος που όταν τελικά φτάνει, με τη βοήθεια της φίλης του, της Κρίσια, δεν είναι αυτός που είχε φανταστεί. Αλλά τουλάχιστον σε αυτόν τον… παράδεισο δεν πέφτουν βόμβες.

«Το αγόρι με τη βαλίτσα» είναι το θεατρικό έργο που αποφάσισε να ανεβάσει φέτος η Παιδική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, με την πρεμιέρα να γίνεται την Κυριακή που μας πέρασε. Η Γιολάντα Καπέρδα που ανέλαβε τη σκηνοθεσία, κατάφερε να φτιάξει μια παράσταση γεμάτη συγκίνηση, μακριά από μελοδραματισμούς, αληθινή, χωρίς να γίνεται σκληρή, με γρήγορο ρυθμό αφήγησης που «διακόπτεται» από τις ιστορίες του Ναζ, και με χιούμορ.

Κυρίως κατάφερε να φτιάξει μια παράσταση που επιτρέπει στη φαντασία των θεατών να φτιάξει τις εικόνες κατ’ εντολή της δυνατής αφήγησης. Καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία εικόνων έχουν το λιτό, λειτουργικό και έξυπνο (και σε κατασκευαστικό επίπεδο) σκηνικό του Χρήστου Κόλλια αλλά και οι ήχοι και η μουσική του Δημήτρη Καραγεώργου. Κατά κάποιο τρόπο, ο θεατής γίνεται δημιουργός της παράστασης. Κι αυτή ίσως είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία της θεατρικής αυτής παράστασης.

Οι τέσσερις ηθοποιοί –Πέτρος Χριστακόπουλος, Έλενα Κατέχη, Βασίλης Σιάφης, Στέλλα Κατσαρού- δένουν σαν ομάδα και βγάζουν μια ενέργεια στη σκηνή που δεν αφήνει περιθώρια για «εφησυχασμό» των θεατών. Τα κοστούμια της Βέρας Εμμανουηλίδη συμβάλλουν αποτελεσματικά τόσο στην αφήγηση όσο και στην αισθητική.

«Το αγόρι με τη βαλίτσα» είναι μια πολύ καλή θεατρική παράσταση, που θίγει το διαχρονικά κρίσιμο θέμα της προσφυγιάς. Είναι και μια παράσταση που έρχεται να αποδείξει ότι το ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό μπορεί και έχει πολλά να δώσει. Αρκεί το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων να το εμπιστευτεί περισσότερο. Όπως έκανε σε αυτή την περίπτωση.

Μέχρι τα Χριστούγεννα, σχολεία των Ιωαννίνων κι όχι μόνο έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση. Το ΔΗΠΕΘΕ, ως είθισται, θα ανεβάσει τον Δεκέμβριο και μια παράσταση ανοιχτή για το ευρύ κοινό. Η τακτική αυτή της μίας παράστασης (πέραν της πρεμιέρας) είναι… παραδοσιακή. Η συγκεκριμένη παράσταση αποτελεί όμως μια ευκαιρία για το ΔΗΠΕΘΕ να «ρισκάρει» και να ανοιχτεί περισσότερο στο ευρύ κοινό.