Υποψήφιος αντιπρύτανης ο Σπ. Γεωργάτος

Μια από τις υποψηφιότητες στις πρυτανικές εκλογές που αναμένεται να συζητηθούν, είναι αυτή του καθηγητή Σπύρου Γεωργάτου. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου  Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού είναι από τους βασικούς συντάκτες του σχεδίου απορρόφησης του  ΤΕΙ Ηπείρου από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το οποίο είναι το «θέμα των ημερών» στην τοπική ακαδημαϊκή κοινότητα.

Ο κ. Γεωργάτος, στη «διακήρυξη» της υποψηφιότητάς του, αναφέρεται μεταξύ άλλων στο Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας και τη θεμελίωσή του, με τη δική του συμβολή και πρωτοβουλία. «Αποτελούσε πάντοτε βαθύτατη πεποίθησή μου η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός εθνικού οργανισμού ανεξάρτητης χρηματοδότησης της βασικής έρευνας, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης» αναφέρει σχετικά .

Επιπλέον, αναφέρεται στο σχέδιο απορρόφησης ως «το δεύτερο όραμά» του και τονίζει ότι «χωρίς να προσβλέπω σε κανένα απολύτως προσωπικό όφελος, φιλοδοξώ, με τις μικρές μου δυνάμεις, να βοηθήσω στην ολοκλήρωση αυτού του εμβληματικού έργου».

Χαρακτηρίζει το εγχείρημα «φιλόδοξο» και προσθέτει ότι κατέχει «τα κλειδιά του» από τη θητεία του σε διεθνείς ακαδημαϊκούς οργανισμούς και πανεπιστήμια. «Είμαι πλέον αρκετά εξοικειωμένος με τις εσωτερικές λειτουργίες των Ερευνητικών Κέντρων και ξέρω πώς δημιουργείται προστιθέμενη αξία, όταν συνεργάζονται στενά οι φορείς της έρευνας και της εκπαίδευσης» τονίζει σχετικά.

Δεν αρνείται ότι υπάρχουν προβλήματα στη διαδικασία, «αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτά θα αντιμετωπιστούν με τη δέουσα προσοχή μετά τη διαβούλευση που έγινε επί του νομοσχεδίου», όπως αναφέρει σχετικά. Αναφέρεται ακόμα στη δημιουργία του Κέντρου Έρευνας Ηπείρου (Κ.Ε.ΗΠ.) και την προτιμητέα εποπτεία του από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Καλεί επίσης σε «υπέρβαση των στερεοτύπων» στη συζήτηση που γίνεται και αναφέρεται σε «συναδέλφους που εκτιμά απεριόριστα», λέγοντας ότι «δεν φαίνεται να βλέπουν τη μεγάλη ασυμμετρία και τον κατακερματισμό που χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή το ελληνικό πανεπιστήμιο και ανησυχούν γιατί η ενσωμάτωσή του προσωπικού των Τ.Ε.Ι. μπορεί να μας ‘αραιώσει’ και να μας υποβαθμίσει».

Το θέμα της αφομοίωσης του προσωπικού του ΤΕΙ είναι κορυφαίο αυτή τη στιγμή στη συζήτηση. Ο κ. Γεωργάτος αναφέρει ότι «αν παραμετροποιήσουμε τα πραγματικά δεδομένα και κοιτάξουμε συγκριτικά την απασχόληση των αποφοίτων πανεπιστημιακών τμημάτων και τμημάτων  Τ.Ε.Ι., θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι τόσο τεράστιες όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Θα συνιστούσα λοιπόν να αποφύγουμε τους  υπερθετικούς και να συμβάλουμε εποικοδομητικά στην ουσιαστικοποίηση των διαδικασιών ένταξης του προσωπικού αυτού».

Σχετικά με την κριτική που δέχεται το σχέδιο εξ αριστερών, ο κ. Γεωργάτος διευκρινίζει για τις καταγγελίες περί επιβολής του σχεδίου συγχώνευσης από τους δανειστές: «Μετά λόγου γνώσεως, και με το αίσθημα ευθύνης που υπαγορεύεται από την εμπειρία και την ηλικία μου, σας διαβεβαιώνω λοιπόν ότι οι δανειστές ποσώς ενδιαφέρονται για τον ενιαίο χώρο εκπαίδευσης-έρευνας. Όλες οι πιέσεις τους κατατείνουν στην ιδιωτικοποίηση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος (εν ονόματι της λεγόμενης αυτονομίας), στη συντόμευση των προπτυχιακών σπουδών, στην ανάθεση του διοικητικού έργου και της αξιολόγησης σε κερδοσκοπικές εταιρείες, στα δίδακτρα, στους ‘χορηγούς’ και στην εκποίηση της περιουσίας των Α.Ε.Ι».

Τέλος, αναφερόμενος στην αριστεία, την περιγράφει ως «μια ακόρεστη επιθυμία να ψάχνουμε το νόημα των πραγμάτων. Όλοι μας διαθέτουμε αυτή τη δωρεά, εκ φύσεως και εκ γενετής. Απλώς, σε ορισμένους η αναζήτηση του νοήματος ατονεί μέσα στην κόπωση και την αναισθησία (με τη νευρολογική έννοια) που προκαλεί η καθημερινότητα. Σε άλλους πάλι, η τάση αυτή αυτονομείται και υπερτρέφεται, μεταλλασσόμενη σε έναν ιδιότυπο εκλεκτικισμό».

Τοποθετεί το ρόλο του πανεπιστημιακού στο να «τιθασεύει και να κανονικοποιεί διαρκώς το ευγενές υλικό που διαθέτουμε, για να γινόμαστε όλοι ολοένα και πιο δημιουργικοί. Αυτή η απλή αλήθεια, κι όχι κάποια κοινοτική οδηγία, μας υπαγορεύει να δίνουμε σε όλες τις περιπτώσεις προτεραιότητα στο ανθρώπινο δυναμικό».

Ξεκαθαρίζει τέλος ότι η νέα διοίκηση θα πρέπει να είναι διεκδικητική, ειδικά σε υποδομές και τη φοιτητική μέριμνα, αλλά και να «εκριζώσει το καρκίνωμα των πελατειακών σχέσεων».