Υποψήφιοι δια πάσαν… αυστηρότητα

Συνολικά στον Δήμο Ιωαννιτών βάζουν υποψηφιότητα 1.300 και πλέον συμπολίτες μας.

Μόλις οι 542 είναι υποψήφιοι για το δημοτικό συμβούλιο Ιωαννίνων. Οι υπόλοιποι είναι στις δημοτικές κοινότητες, στα τοπικά συμβούλια κ.ο.κ. Όλοι και όλες όμως, απαιτούνται για να είναι νόμιμος ένας συνδυασμός.

Μήπως είμαστε λίγο αυστηροί-ες με τους πολλούς υποψήφιους και υποψήφιες στις αυτοδιοικητικές εκλογές;

Μήπως είναι σίγουρα αστεία, αλλά πλέον λίγο τετριμμένα τα αστεία με το πλήθος τους;

Είναι όντως μια περίοδος αυτοπροβολής του «πάσα ένα» ή όχι μόνο αυτό;

Καταρχάς, ένας βασικός λόγος που έχει γεμίσει ο τόπος υποψήφιους-ες, είναι ότι ο νόμος Βορίδη το επιβάλλει. Δεν μπορεί να κατέβει μια παράταξη στις αυτοδιοικητικές εκλογές, εάν δεν έχει έναν ελάχιστο αριθμό μελών στο ψηφοδέλτιό της, που να «πιάνει» τα όρια του νόμου.

Οι παρεμβάσεις Βορίδη στο σύστημα αυτοδιοικητικών εκλογών είναι από τις πλέον αντιδημοκρατικές που έχει βιώσει ο πρώτος βαθμός συμμετοχής στα κοινά, στη χώρα.

Ο νόμος Βορίδη περιορίζει σημαντικά το δικαίωμα και την προοπτική εκπροσώπησης και συμμετοχής στα κοινά, ως δήθεν αντίδοτο στην «ακυβερνησία της απλής αναλογικής». Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών και όχι καλός φίλος της συμμετοχικής δημοκρατίας, αντιπαράθεσε ένα σύστημα μειοψηφικό και συγκεντρωτικό:

Οι νέοι επικεφαλής θα αναδειχθούν μειοψηφικά, με 43% από τον πρώτο γύρο και θα παραμείνουν για 5 χρόνια στη θέση τους.

Τα όργανα (δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια) μικραίνουν σε αριθμό.

«Κοινοβουλευτικοποιείται» η αυτοδιοίκηση με όριο εισόδου 3% στα όργανα. Ειδικά η τελευταία παρέμβαση μαρτυράει μια ιδιότυπη απέχθεια (ή και φόβο…) για την εκπροσώπηση μικρότερων παρατάξεων που θα καταφέρουν να συγκροτήσουν ψηφοδέλτια. Μην ξεχνάμε ότι τα τοπικής εμβέλειας κινήματα, είναι αυτά που μπορούν να διαμορφώσουν θέση και μέσα στα όργανα. Ο κ. Βορίδης φρόντισε να «προστατεύσει» την ιδιότυπη αντίληψή του για τη δημοκρατία και από αυτή την πλευρά…

Αντ’ αυτών, δημιούργησε μια απαιτούμενη μαζικότητα, που αντί να ευνοεί τη συμμετοχή, την απονευρώνει από τη δημοκρατική της ουσία. Σημειώνεται ότι και ο προηγούμενος νόμος απαιτούσε μεγάλους αριθμούς υποψηφίων, όπως και οι παλιότεροι. Κάποτε, στα Γιάννενα «κόβονταν» ψηφοδέλτια γιατί δεν είχαν εκπρόσωπο από την Εξοχή, η οποία είχε μόλις τρεις εγγεγραμμένους.

Τώρα, ο νόμος απαιτεί πολλούς υποψηφίους στα κατώτερα «κλιμάκια εκλογής», στα τοπικά συμβούλια και στους προέδρους.

Ένας βασικός λόγος, είναι αυτός λοιπόν: ο νόμος, που αντί να προωθεί τη συμμετοχή στα κοινά, στην πράξη την αποτρέπει και την «κανιβαλίζει».

Οι 1.300+ υποψήφιοι και υποψήφιες, είτε βάζουν υποψηφιότητα όντως για να προσφέρουν στην πόλη, είτε για προσωπικό όφελος και προβολή, είτε απλά επειδή κάποιος γνωστός τους, τους έβαλε σε μια λίστα για να συμπληρωθούν ονόματα, αντιστοιχούν σε κάτι λιγότερο από 1,2% του πληθυσμού του Δήμου Ιωαννιτών.

Δεν είναι δα και τόσο πολύ, τελικά…