Watchmen, σκοτεινές ιστορίες αντιηρωισμού

Καταρχάς, το Watchmen είναι ίσως η καλύτερη ιστορία κόμικς που κυκλοφόρησε ποτέ, βγαλμένη από το μυαλό του απόλυτου δημιουργού, Άλαν Μουρ.

Είναι ουσιαστικά μια ιστορία εναλλακτικής… ιστορίας, σε ένα κόσμο όπου το Βιετνάμ τέλειωσε με τους Αμερικάνους νικητές, τον Νίξον χωρίς Γουότεργκεϊτ κ.λπ. κ.λπ. Επίσης, σε αυτή την εναλλακτική πραγματικότητα, υπάρχουν υπερήρωες με πραγματικές ή και όχι, υπερδυνάμεις.

Δεν είναι όμως εκεί το «ζουμί». Οι υπερήρωες είναι και κανονικοί άνθρωποι, από κομπλεξικοί, σκοτεινοί, μικρο(και μεγαλο-)εγκληματίες, μέχρι ψιλορατσιστές, ψιλοαδύναμοι, ψιλοδυνατοί.

Το Watchmen, που πρακτικά είναι η απογύμνωση του υπερηρωισμού, γνώρισε μια πολύ μέτρια κινηματογραφική μεταφορά πριν από μια δεκαετία περίπου.

Τώρα όμως, ήρθε η τηλεοπτική του για να πάρει εκδίκηση.

Στη σειρά του HBO λοιπόν, η δράση τοποθετείται σε ένα ακόμα πιο… παράλληλο σκηνικό, κάμποσα χρόνια μετά από τα γεγονότα της σειράς κομικς.

Μια ακροδεξιά ομάδα που εμπνέεται από τις απόψεις του Ρόρσαχ, αρχίζει τις επιθέσεις και η Sister Night, είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, μαζί με μια παλιά γνώριμη, την κάποτε Silk Spectre.

Η σειρά, στα τέσσερα πρώτα της επεισόδια, είναι εξαιρετική. Δεν στηρίζεται μόνο στις συμπαγείς ερμηνείες (στο μεγαλύτερο κομμάτι τους), ούτε στους διάσημους που εμφανίζονται (Ντον Τζόνσον, Λούις Γκόσετ τζ., Τζέρεμι Άιρονς-μαντέψτε ποιον παίζει), αλλά στη δύναμη της ιστορίας.

Αυτή, την έχει πάρει από εκεί που κόπηκε το νήμα και στη συνεχίζει, ο δημιουργός της σειράς, Ντέιμον Λίλντελοφ, ο οποίος μεταξύ άλλων έχει γράψει ένα από τα καλύτερα Σταρ Τρεκ όλων των εποχών το Into the Darkness. Είναι «σεβαστικός» με το μεγαλείο της ιστορίας του Μουρ (και όχι τόσο μικρός απέναντί του) και προσπαθεί να πει την ιστορία με πάθος, αλλά χωρίς φτιασίδια.

Διάσπαρτες, είναι οι σπερματικές κατευθύνσεις του Μουρ, το μαύρο χιούμορ χωρίς αστειότητες, η σκληρή πραγματικότητα, οι εμμονές, οι νέοι ήρωες που συνυπάρχουν με τους παλιούς, είτε ως οντότητες, είτε ως διήγηση.