War dogs: Μια ταινία για ένα ρόλο

Ο Τοντ Φίλιπς και το (ανανεωμένο) παρεάκι του, ήταν εδώ και χρόνια οι πιο περιζήτητοι στην κωμωδία, διαδεχόμενοι ουσιαστικά το team Apatow στο Χόλυγουντ. Τώρα, φαίνεται ότι με την κάμψη του Hangover III έρχεται και η κάτω καμπύλη της δημιουργικότητας, όχι όμως χωρίς αξιοσημείωτες παρουσίες.

Το War Dogs είναι μια κωμωδία μεν, σοβαρή δε ή τουλάχιστον αυτό επιχειρεί. Είναι μια σχεδόν πραγματική ιστορία δύο τύπων που εκμεταλλεύονται το outsourcing που ξεκίνησε η αμερικάνικη κυβέρνηση μετά την 11^η Σεπτεμβρίου και έκανε πιο πλούσιους, ανυπόφορους τύπους σαν τον Ράμσφελντ, οι οποίοι στον ελεύθερο χρόνο τους ήταν υπουργοί Άμυνας των ΗΠΑ και σήμερα, φαντάζουν σοβαρότεροι από το «φαινόμενο Τραμπ» (που είναι το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού, για να μη μπερδευόμαστε).

Ψάχνοντας λοιπόν στους ανοιχτούς διαγωνισμούς για την προμήθεια όπλων, ανακάλυψαν την «απευθείας ανάθεση», η οποία είναι επίσης πεμπτουσία του τρόπου διαμοιρασμού δημόσιου χρήματος εδώ και χρόνια. Έβρισκαν δηλαδή ζήτηση, άμεση, γιατί ο πελάτης ήταν ο αμερικάνικος στρατός που πολεμούσε στο Ιράκ και διοχέτευαν όπλα αγνώστου, αρκετές φορές, προέλευσης.

Εν συντομία, η ιστορία είναι αυτή. Η ταινία όμως είναι παράσταση για έναν: τον Τζόνα Χιλ. Από τη μέρα που αυτός ο ευτραφής νέρντουλας έκανε την εμφάνισή του στο επικό Superbad, διαγράφει μια πορεία που το φέρνει στην πρώτη γραμμή αμερικάνων κωμικών.

Προφανώς, τα πρόσωπα και τα γεγονότα επαναλαμβάνονται ως φάρσα, αλλά αν  ανατρέξουμε στην πρόσφατη ιστορία του αμερικάνικου σινεμά, ο Χιλ μοιάζει να αντιγράφει, άλλες φορές καλά, άλλες αποτυχημένα, το μεγάλο Τζον «Τζόλιετ Τζέικ» Μπελούσι. Τώρα, στο War Dogs, είναι σχεδόν όλη η ταινία, εκτός από τις στιγμές που «κλέβει» σε coolness ο Μπράντλι Κούπερ.

Όσο για την ταινία καθαυτή, έχει τις φάσεις της, αλλά στο τέλος, μάλλον μέτρια είναι…

Η ταινία παίζεται στο Odeon Paralimnio