Umbrella και Nightflyers: Μια καλή και μια ανάποδη

Το Netflix αυτή τη φορά αστόχησε στα σίγουρα και πέτυχε διάνα σε κάτι… λιγότερο σίγουρο. Η μήπως όχι;

Το Nightflyers είναι η απόδειξη για όσους ο Τζορτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν έχει εκνευρίσει αφόρητα με την καθυστέρηση έκδοσης του επόμενου βιβλίου του A Song of Ice and Fire (του Game of Thrones ντε…) που κοντεύει δεκαετία, ότι ο συγγραφέας «δεν το ‘χει». Κάνουν βέβαια λάθος, γιατί το Nightflyers γράφτηκε το 1980, είναι δηλαδή από τα πρώιμα έργα του.

Ωστόσο, η τηλεοπτική μεταφορά ήταν από μέτρια ως κακή. Μια νουβέλα 22.000 λέξεων περίπου έγινε μια τηλεοπτική σεζόν με τετριμμένη ιστορία (ιός καταστρέφει την ανθρωπότητα-επιστήμονας πάει να βρει εξωγήινους μπας και γλιτώσουμε), με ελάχιστη εμβάθυνση στους χαρακτήρες και πολύ αδιάφορο σενάριο. Το κοινό δεν καταλαβαίνει και πολλά από Μάρτιν-ξεΜάρτιν πλέον, καθώς περιμένει το τηλεοπτικό τέλος του Game of Thrones (το λογοτεχνικό παίζει να μην το διαβάσουμε ποτέ…) και η σειρά έμεινε στον πρώτο κύκλο, καθώς το Netflix την «έκοψε».

To Umbrella Academy όμως, είναι πολύ καλό. Ίσως το καλύτερο της χειμωνιάτικης σεζόν στο Netflix.

Καταρχάς, είναι μεταφορά κόμικ. Η ιστορία είναι και εκεί τετριμμένη (χαρισματικά παιδιά-τα μαζεύει χαρισματικός πλην στριμμένος τύπος-φτιάχνουν ομάδα που κυνηγάει τους κακούς), αλλά οι προεκτάσεις της δεν είναι καθόλου «εύκολες».

Καταρχάς, τo Umbrella Academy βασίζεται στην ομώνυμη σειρά του Γκαμπριέλ Μπα (Casanova, επίσης) και του Τζέραλντ Γουέι, ο οποίος είναι και frontman στους My Chemical Romance.

Δεύτερον, μπορεί οι ομοιότητες να είναι λίγο σπαστικές, πχ με κακούς από το Spiderman ή τη Φοίνιξ των X-men, αλλά η ιστορία είναι ωραία γραμμένη και κυρίως, ωραία βαλμένη στην τηλεόραση.

Τρίτον, είναι μια ακριβή παραγωγή. Και οι ακριβές παραγωγές περιλαμβάνουν πολλά και σωστά εφέ, γνωστούς ή σχετικά γνωστούς ηθοποιούς και όλα εκείνα που κρατάνε την προσοχή όταν το σενάριο «αδυνατίζει».

Το Umbrella Academy θα πάει και για δεύτερη σεζόν. Και με αγωνιώδη τρόπο μάλιστα…