Transformer: Το μεγαλείο του Λου Ριντ

Στις 8 Νοεμβρίου 1972, πριν από 51 χρόνια, ο Λου Ριντ κυκλοφορούσε το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ.

Το πρώτο, που ήταν ομώνυμο και είχε κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά, συνάντηση μάλλον μέτρια αποδοχή.

Το δεύτερο όμως, είχε στα κουμπάκια της παραγωγής τους κολλητούς του Λου: Τον Μικ Ρόνσον και τον Ντέιβιντ Μπόουι.

Αφού λοιπόν οι Velvet ήταν παρελθόν μερικά χρόνια πίσω, ο Ριντ γινόταν ο πιο «εκλαϊκευτής» του ήχου τους.

Ο Μπόουι έβλεπε στον Ριντ το ταλέντο (και διάφορα άλλα πράγματα) και μαζί με τον Ρόνσον των Spiders from Mars ήθελαν να επιστρέψουν ουσιαστικά τις επιρροές που είχαν πάρει από τους VU.

Έτσι λοιπόν, έβαλαν έμπνευση και μουσική ικανότητα και κυκλοφόρησαν το Transformer, ένα απίθανου καλλιτεχνικού μεγέθους δημιούργημα.

Ο Ρόνσον συνέβαλε τα μάλα, παίζοντας σχεδόν όλες τις κιθάρες του άλμπουμ και τοποθετώντας τες σε ένα επίπεδο «σκληράδας» που δεν ήταν όμως κυριαρχικό στον ήχο.

Με νότες, αυτό εκφράστηκε στο Vicious, αλλά και το Perfect Day, που αμφότερα συνυπάρχουν στα αυλάκια του δίσκου με το Walk on the Wild Side, το Satellite of Love και το Andy’s Chest. Δύσκολα ένας δίσκος μπορεί να συμπεριλάβει τέτοιο αριθμό τρομερών κομματιών και σχεδόν αδύνατα να προσδώσει μια σειρά συναισθήματα και αισθήσεις, όπως πχ η σεξουαλική ένταση, χωρίς να γίνεται ενοχλητικός.

Το Rolling Stone στην κριτική για τον δίσκο, έγραψε μεταξύ άλλων ότι πρόκειται για «πραγματικά επικίνδυνη και δυνατή μουσική», που μόνο τύποι σαν τον Τζάγκερ και τον Μπόουι είχαν καταφέρει να γράψουν.

Πλην της τριάδας, στο άλμπουμ συνεργάζονται διάφοροι ακόμα όπως ο «Rutle» Τζον Χάλσι και ο Τρέβορ Μπόλντερ που αργότερα έπαιξε μπάσο και στους Uriah Heep. Ο Μπόλντερ στο Transformer παίζει τρομπέτα. Επίσης, παίζει ο Κιθ «Χέρμπι» Φλάουερς, ένας απίθανος (και αειθαλής πλέον) τύπος που μεταξύ άλλων, έπαιξε με του T.Rex και τον Μαρκ Μπόλαν.