Τα «προηγμένα μαθηματικά» πάνε σούπερ μάρκετ

Ο Άκης Σκέρτσος, δεξί χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη, προερχόμενος από τον ευρύτερο «σημιτικό» χώρο, είναι ο άνθρωπος που θα παρεξηγήσει την πραγματικότητα με κάθε προσφιλή στον εργοδότη του τρόπο.

Το έκανε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με μερικά από τα πιο απίθανα συμπεράσματα που εξήγαγε, κάνοντας χρήση του δημόσιου βήματος που του παρείχαν μεγάλα ΜΜΕ, καθώς και το προσωπικό μέσο του πρωθυπουργού, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Χτες, ο κ. Σκέρτσος ξαναχτύπησε, υποστηρίζοντας την πιο επικίνδυνη και προβληματική κυβερνητική αντίληψη, η οποία θα συνεχίσει να ισχύει και να εφαρμόζεται για άλλα τέσσερα χρόνια, ανυπαρξία αντιπάλου: «λίγα από πολλούς».

Η συγκεκριμένη θεωρία που αποτυπώθηκε στην «ανάλυση» του κ. Σκέρτσου, είναι ότι αν το ΦΠΑ στα τρόφιμα μειωθεί, τότε θα επωφεληθούν οι πλούσιοι.

Τι εννοούσε ο εκπρόσωπος της ΝΔ; Ότι επειδή όσοι έχουν περισσότερα, ξοδεύουν και περισσότερα, άρα και θα απολαύσουν μεγαλύτερες ελαφρύνσεις.

Πίσω από την κενότητα του επιχειρήματος, το οποίο αποκλείει πχ μια έκτακτη ανάγκη που θα σε αναγκάσει να ξοδέψεις περισσότερα στο σούπερ μάρκετ, πίσω από τον δεξιό λαϊκισμό της κυβέρνησης, υπάρχει και η οικονομική της αντίληψη: «λίγα από πολλούς».

Μόνο που οι «πολλοί» δεν είναι ίδιοι, ούτε οι μέσοι όροι αποκαλύπτουν την οικονομική πραγματικότητα. Δεν είναι το ίδιο το «-36,4 ευρώ όφελος» για τον φτωχότερο με το «105 ευρώ όφελος» για τον πλούσιο, που παρέθεσε σε μια κρίση advanced mathematics στο twitter ο κ. Σκέρτσος.

Αν δεχτούμε ότι ήθελε να δώσει ένα γρήγορο γενικό παράδειγμα και γι αυτό αποφορολόγησε λάθος (μείωση σε όλη την τιμή και όχι στον αναλογούντα φόρο), ο πρώην (και μάλλον και επόμενος) υπουργός εξίσωσε το δυνάμει συμφέρον των 1.000 και των 8.000 ευρώ με το ποιος «επωφελείται περισσότερο».

Κατέφυγε δηλαδή άκων-εκών στο μαρξιστικό παράδειγμα της σουπιέρας και το ποιος τρώει από αυτή. Μόνο που ο Μαρξ εξηγούσε ακριβώς το αντίθετο και το έκανε για τους μισθούς.

Το «ποιος επωφελείται» έχει να κάνει με μια άλλη αδυναμία της κυβέρνησης: να μειώσει σοβαρά τους φόρους και δη αυτούς που αφορούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και να αναπληρώσει τα κρατικά έσοδα με αναπτυξιακό τρόπο.

Όταν δουλεύεις μόνο για τα κέρδη των λίγων και στους πολλούς προσφέρεις ελαφρύνσεις τύπου «pass» ή μειώνεις πολύ λίγο τη φορολογία τους, διατηρώντας υψηλούς ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ κ.ο.κ., κάνοντας βέβαια και επιλεκτικές μεγάλες παρεμβάσεις (όπως πχ ο φόρος κληρονομιάς) γιατί γνωρίζεις την «οικονομική γεωγραφία» της χώρας, σε αντίθεση με τους αντιπάλους σου, τότε θα χρησιμοποιήσεις «επιχειρήματα Σκέρτσου»: Όλοι ίδιοι είμαστε και όπως έλεγε και ο Τζιμάκος στο σκετσάκι με το τηλέφωνο, «ναι ρε, με τον Βαρδινογιάννη τα πίναμε χτες, μας κέρασε ένα τάνκερ για τις μολότοφ του χειμώνα».

Έλα που δεν είμαστε όμως, ασχέτως με το εξισωτικό αποτέλεσμα των εκλογών.

Η πολιτική των «pass» και του φιλοδωρήματος κερδίζει πανηγυρικά αυτή τη στιγμή και εξισορροπεί την παταγώδη αποτυχία, αδυναμία ή και απροθυμία της κυβέρνησης να περιορίσει την ακρίβεια.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η πραγματικότητα χωράει στις απίθανες εξηγήσεις και επιχειρήματα της κυβέρνησης. 

Ούτε ότι η δημόσια κριτική μπορεί να σταματήσει ποτέ.