Τα προβλήματα πέψης και η νόσος Πάρκινσον

Τα προβλήματα πέψης, όπως η δυσκοιλιότητα ή η δυσκολία στην κατάποση, μπορούν να διπλασιάσουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον, σύμφωνα με έρευνα.

Η προέλευση της νόσου Αλτσχάιμερ, των εγκεφαλικών επεισοδίων και των ανευρυσμάτων του εγκεφάλου έχουν συνδεθεί με το γαστρεντερικό σύστημα. Ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι η νόσος του Πάρκινσον θα μπορούσε επίσης να ξεκινά από το έντερο, έχουν γίνει λίγες έρευνες για τη σχέση της με συγκεκριμένες διαταραχές του πεπτικού συστήματος.

Τώρα μια μελέτη διαπίστωσε ότι τέσσερις καταστάσεις του εντέρου θα μπορούσαν να αποτελούν πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι της νόσου του Πάρκινσον. 

«Είναι η πρώτη που τεκμηριώνει ουσιαστικά στοιχεία παρατήρησης» ότι μια κλινική διάγνωση των προβλημάτων του εντέρου «θα μπορούσε να προβλέψει συγκεκριμένα την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον», καταλήγουν οι συγγραφείς.

Οι ερευνητές συνέκριναν τα ιατρικά αρχεία 24.624 ατόμων στις ΗΠΑ με νόσο Πάρκινσον, 19.046 ατόμων με Αλτσχάιμερ και 23.942 ατόμων με εγκεφαλοαγγειακή νόσο.

Οι ασθενείς με νόσο Πάρκινσον αντιστοιχίστηκαν με τους ασθενείς των άλλων ομάδων ως προς την ηλικία, το φύλο, τη φυλή και την εθνικότητα και τη διάρκεια της διάγνωσης, ώστε να συγκριθεί η συχνότητα των γαστρεντερικών παθήσεων κατά τα έξι έτη πριν από τη διάγνωση.

Επίσης, συνέκριναν τα ιατρικά αρχεία όλων όσων συμμετείχαν στη μελέτη και είχαν διαγνωστεί με κάποια από τις 18 εντερικές παθήσεις με εκείνους που δεν είχαν τη συγκεκριμένη πάθηση σε διάστημα πέντε ετών για να δουν πόσοι από αυτούς εμφάνισαν νόσο Πάρκινσον ή άλλες νευρολογικές διαταραχές.

Και οι δύο συγκρίσεις διαπίστωσαν υψηλότερο κίνδυνο διάγνωσης της νόσου Πάρκινσον για τους ασθενείς με προβλήματα εντέρου. Όσοι είχαν δυσκοιλιότητα, δυσκολία στην κατάποση (δυσφαγία) και γαστροπάρεση, όπου η τροφή χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να μετακινηθεί από το στομάχι στο λεπτό έντερο, είχαν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν νόσο Πάρκινσον στα πέντε χρόνια πριν από τη διάγνωση, ενώ το IBS χωρίς διάρροια σχετιζόταν με 17% υψηλότερο κίνδυνο.

Ορισμένα γαστρεντερικά συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένης της λειτουργικής δυσπεψίας (αίσθημα καύσου ή πληρότητας στο στομάχι χωρίς προφανή αιτία), του IBS με διάρροια και της διάρροιας συν ακράτεια κοπράνων, βρέθηκαν να είναι πιο συχνά μεταξύ των ασθενών που ανέπτυξαν επίσης νόσο του Πάρκινσον. Αλλά ήταν επίσης πιο συχνές πριν από την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ, των ανευρυσμάτων ή των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Ωστόσο, άλλα προβλήματα του εντέρου, όπως η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, δεν αύξησαν την πιθανότητα εμφάνισης Πάρκινσον, σύμφωνα με τη μελέτη.

Και οι ασθενείς στους οποίους αφαιρέθηκε η σκωληκοειδής απόφυση είχαν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν Πάρκινσον, υπολόγισαν οι συγγραφείς.

Πρόσθεσαν ότι τα ευρήματα «δικαιολογούν εγρήγορση» για θέματα εντέρου σε εκείνους τους ασθενείς που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για τη νόσο του Πάρκινσον και ζητούν να διερευνηθούν περαιτέρω οι σχέσεις μεταξύ των γαστρεντερικών παθήσεων και της νόσου Αλτσχάιμερ, των εγκεφαλικών επεισοδίων και των ανευρυσμάτων.