Τα ‘80s που αγαπάς να μισείς

Η περιρρέουσα «εϊτίλα», κυρίως στο facebook, κάτι φορές στη μόδα, πολύ συχνά στη μουσική, σχεδόν πάντα σε ένα μεγάλο βαθμό, στα πάρτι (από γενεθλίων έως γαμήλια), είναι κάπως εκνευριστική και επίπονη, όσο και εθιστική. Γιατί όμως;

Η απάντηση δεν είναι δα δύσκολη. Για πρώτη φορά μια γενιά, αυτή των 35-45 λίγο πριν και λίγο μετά, έχει ζωντανό το υλικό της εφηβείας της, για να ταυτιστεί, να θυμηθεί, να εξοργιστεί, να καταθλιβεί και να νοσταλγήσει. Αυτό που οι τότε έφηβοι και έφηβες έζησαν ως «εισβολή του MTV» σήμερα είναι διαθέσιμο σε τόνους δεδομένων, κυρίως στο youtube.

Αν λοιπόν κάπου εκεί στο τέλος των ‘80s και στις αρχές των ‘90s ήσουνα «μέταλλο» και περίμενες μπας και παίξει στην καλύτερη Bon Jovi ή Guns ‘n’ Roses η τηλεόραση, τώρα, η σερπατινέ καγκουροαισθητική του αμερικάνικου hair rock είναι διαθέσιμη ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Επίσης, αν θυμάσαι ακόμα τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, με φανελέ άσπρο καλοκαιρινό σακάκι να κατακεραυνώνει την επάρατο στη Βουλή του «βρώμικου ‘89» ή τον Βασίλη Κεδίκογλου να πλακώνει στις φάπες τον Στρατή Κόρακα, στο πιο κοντινό parliamentary celebrity smackdown που έχουμε ζήσει, μέχρι να μπούνε οι νεοναζί στη Βουλή, ή ακόμα, το πρωθυπουργικό νόημα στη Δήμητρα Λιάνη να κατέβει από το αεροπλάνο, μπορείς πλέον να βρεις ακόμα και… αναπαραστάσεις των γεγονότων σε playmobil.

Αυτή η γενιά, πληρώνει σε δόσεις την ίδια της την ιστορία. Οι εικόνες της νεότητάς μας επανέρχονται διαρκώς για να εκδικηθούν, υπενθυμίζοντας πόσο πεπερασμένος είναι ο άνθρωπος, αλλά και πόσο έντονο είναι το συλλογικό του αποτύπωμα στην ιστορία.

Καλά όμως, αλλά πως  όλα αυτά μπορούν να έρθουν στο μυαλό κοιτώντας ένα απόγευμα το βίντεο κλιπ του Sweet Child o’ Mine;  Καταρχάς, μια απλή αντιπαραβολή του ατίθασου τότε μοντέλου Αξλ Ρόουζ με τη σημερινή του εικόνα, φτάνει για μια παρακέντηση απογευματινής χειμωνιάτικης μεσηλικιακής κρίσης.

Έπειτα, τα ινδάλματα πεθαίνουν. Μπορεί το ’16 να έμεινε στην ιστορία ως «ειδωλοκτόνο», αλλά μην ξεχνάμε ότι όσο μεγαλώναμε εμείς, μεγαλώνανε και οι διασημότητες με τις οποίες ταυτιστήκαμε κατά καιρούς. Ε, κάποτε θα πέθαιναν…

Συν όλα τα παραπάνω, μην ξεχνάτε ότι οι περισσότεροι και οι περισσότερες αυτής της εποχής, ζήσαμε την πολιτική σκηνή που καθοριζόταν από τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, σελίδες στο facebook όπως το «Παλιό ΠΑΣΟΚ-το ορθόδοξο» έχουν περισσότερα likes από την επίσημη σελίδα του κόμματος…

Τέλος πάντων, σημασία έχει τι γίνεται τώρα. Τα παλιά δεν ξανασυμβαίνουν, παρά μόνο ως φάρσα, όπως έχει πει και ένας. Και για το παρόν, τα κειμενάκια χωρίς συγκεκριμένο τέλος, είναι αυτά που μου αρέσουν περισσότερο από όλα.