Το σύστημα που πιέζεται και «αγριεύει»

Για άλλη μια φορά σε δύο δεκαετίες παντοδυναμίας του, ο περιφερειάρχης Αλέκος Καχριμάνης είναι στο «επίκεντρο του ενδιαφέροντος» όχι για καλό λόγο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η δημοσιογραφική έρευνα υποδεικνύει και «φωτίζει» το γεγονός ότι η Περιφέρεια Ηπείρου λειτουργεί αυστηρά υπό την «αρχή του ενός», σε βάρος της διαφάνειας, της πραγματικής λογοδοσίας και του δημοσίου συμφέροντος.

Ούτε η πρώτη φορά που ο κ. Καχριμάνης αντιδρά σπασμωδικά, πολύ έξω από τα όρια της έστω «αστικής ευπρέπειας» και του πολιτικού πολιτισμού. Δεν ήταν ποτέ καλός φίλος με κανένα από τα δύο.

Δεν είναι επίσης η πρώτη φορά που με έναν πολύ προσφιλή του τρόπο προσπαθεί να αποστρέψει το ενδιαφέρον της συζήτησης από τον εαυτό του και τον τρόπο με τον οποίο κυβερνά, κυρίως με κινήσεις που δεν είναι στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Περιστατικά καταστολής και διώξεων, όταν συμβαίνουν εις βάρος επαγγελματιών δημοσιογράφων κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους, εμπίπτουν στο πεδίο των εκδικητικών διώξεων, των SLAPPs όπως ονομάζονται. Φυσικά, ισχύει και το εξής: η υπογραφή σε μια δημοσιογραφική δουλειά προσθέτει ή και αφαιρεί από την αξιοπιστία της.

Τώρα τι γίνεται όμως; Ο κ. Καχριμάνης για πρώτη φορά δεν μπορεί απλά να χρησιμοποιεί τα ποσοστά που έλαβε στις εκλογές για να απαντάει στα αιτήματα της αντιπολίτευσης για έγγραφα, στοιχεία και διαφάνεια, λέγοντας «και εσύ τι είσαι, αστυνομία;» (ναι, το έχει κάνει σε περιφερειακή επιτροπή).

Αφενός γιατί η δημοσιογραφική έρευνα αποκαλύπτει ακριβώς αυτό το μηχανισμό που, χωρίς να αποπνέει πάντα ή σώνει και καλά παρανομία, είναι ο μηχανισμός που στηρίζει την παντοδυναμία του: πολλά σε λίγους, λίγα σε πολλούς, να «κινείται η αγορά»…

Αφετέρου γιατί ο αυταρχισμός του πλέον προβληματίζει και την ίδια του την παράταξη.

Φυσικά, όσο κανείς και καμία δεν κάνει κάτι, όσο το κόμμα του κ. Καχριμάνη, η Νέα Δημοκρατία αρέσκεται να τον «υιοθετεί» όταν κερδίζει τις εκλογές και να ψιθυρίζει πίσω από την πλάτη του μετά, γιατί «δεν αρέσει» στην ηγεσία, κανείς τους δεν δικαιούται και να ομιλεί.

Το θέμα όμως με τον κ. Καχριμάνη δεν είναι προσωπικό. Είναι βαθιά πολιτικό. Όσο η κατάσταση μοχλεύεται από «κιτρινισμούς» και διαρροές, τόσο πιο εύκολα αντιμετωπίσιμο είναι. Παραμένει αδιάφορη η προσωπική του ζωή και πολύ περισσότερο, της οικογένειάς του, σε ό,τι αφορά λεπτομέρειες που δεν έχουν σχέση με το δημόσιο συμφέρον.

Η περιφερειακή αρχή πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η δημόσια εικόνα και η διαφάνεια δεν εξυπηρετούνται από τις δικαιολογίες του ενός, από τα «περάστε από το γραφείο μου να δείτε τα χαρτιά» και από τις ειρωνείες για τις εκλογικές επιδόσεις της αντιπολίτευσης.

Ο ρόλος της δημοσιογραφικής έρευνας αυτός είναι, να ελέγξει και να πιέσει δηλαδή προς την κατεύθυνση της διαφάνειας.

Όσο ο κ. Καχριμάνης και οι τακτικές του δεν αντιμετωπίζονται πολιτικά, μέσα στα όργανα της Περιφέρειας και έξω από αυτά, από τους πολιτικούς φορείς, το «σύστημα» που έχει δημιουργήσει απλά θα μείνει ακέφαλο εάν πχ ο πρωθυπουργός αποφασίσει να του αποδώσει την τύχη των Πατούλη-Ψωμιάδη.

Και τα ακέφαλα συστήματα, δεν συμπαθούν τους υποψήφιους-ες μνηστήρες. Συνήθως, παύουν να λειτουργούν…