Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν μια μεγάλη παράδοση με την Πρωταπριλιά. Το μεγάλο μπαμ είχε γίνει το 1957 από το BBC (εκτός κουβέντας η ασυναγώνιστη φάρσα του Όρσον Ουέλς με την εισβολή των Αρειανών που έγινε τον Οκτώβριο του 1938) όταν η εκπομπή «News Panorama» ανακοίνωσε ότι οι αγρότες ενός χωριού στην Ελβετία μπορούσαν πλέον να κόψουν από τα δέντρα τους… μακαρόνια σπαγγέτι. Από εκεί και πέρα, πολλά παραδοσιακά μέσα –εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση- έκαναν διάφορες επιτυχημένες φάρσες στους πολίτες. Τότε όμως…
Στις σημερινές εποχές, το διαδίκτυο έχει άλλους κανόνες. Η φάρσα έχει περάσει πια στην «ιδιοκτησία» του εταιρικού μάρκετινγκ ενώ ακόμα και η Google κάνει αστεία. Στο κομμάτι της ειδησεογραφίας, η επίθεση των ψεύτικων ειδήσεων –ένα μεγάλο πρόβλημα που ανέδειξε η προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ- έχει κάνει μεγάλη ζημιά. Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι η ίδια η ψεύτικη είδηση. Το πρόβλημα είναι ότι την πιστεύουμε και την αναπαραγάγουμε ακόμα και όταν έχει αποδειχθεί ψέμα. Για την ενημέρωση μέσω διαδικτύου, πολλές φορές έχει μεγαλύτερη σημασία η αναπαραγωγή (κοινοποίηση) μιας είδησης από τους φίλους μας, τους οποίους εμπιστευόμαστε, παρά η αξιοπιστία της πηγής. Εδώ και είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για τον κάθε πολίτη: Η διάκριση μεταξύ αλήθειας και ψέματος. Το ψέμα δεν μπορεί να παραμείνει ανεξέλεγκτο. Και η λύση είναι μπροστά μας: Να μάθουμε να διαβάζουμε, να ελέγχουμε την αξιοπιστία του μέσου και να απορρίπτουμε ανώνυμα δημοσιεύματα. Ο καθένας δικαιούται να έχει τη δική του άποψη, όχι όμως το δικό του γεγονός.
Η Πρωταπριλιά για το διαδίκτυο έχει πεθάνει προς το παρόν. Και προφανώς δεν μπορούν να γίνουν αστεία του τύπου «σου λύθηκαν τα κορδόνια» -η εποχή της αφέλειας έχει περάσει. Όσο και αν ψάξετε σε αυτή την ιστοσελίδα, δεν θα βρείτε σήμερα πρωταπριλιάτικο ψέμα.