Σκότος, ζόφος και συμφωνικές ακρότητες

Η ιστορία του black metal, η οποία συνοδεύεται από μια σειρά σκηνικά και στιχουργικά standards είναι «εύκολος στόχος» για κριτική, η οποία είναι κενή περιεχομένου για το καλλιτεχνικό κομμάτι, έχει όμως βάση όταν αναφέρεται σε πράξεις και απόψεις μελών συγκροτημάτων. 

Ωστόσο, υπάρχουν δίσκοι αναφοράς που λειτούργησαν τόσο επιδραστικά, όσο το Bitches Brew στη τζαζ, το A change is gonna come στη σόουλ και το Sgt Pepper’s σε όλα τα είδη που ακούγονται.

Ένας τέτοιος, στο black metal, είναι το In the Nightside Eclipse των Emperor που κυκλοφόρησε σαν σήμερα, πριν από 27 χρόνια.

Τότε οι παρέες του Ihsahn και του Samoth (όλα στο black είναι θέμα θεατρικότητας) περιλάμβαναν τον Mortiis, έναν από τους πιο αλλόκοτους και δημιουργικούς Νορβηγούς, ο οποίος έγραψε μερικούς από τους στίχους.

Μουσικά, το In the Nightside Eclipse ήταν μια πρώτη εκδοχή ενός πιο πολυδιάστατου δίσκου, από ό,τι για παράδειγμα το ογκώδες και αγριεμένο ντεμπούτο των Mayhem (με τους οποίους «μοιράστηκαν» τον παραγωγό Έιρικ Χούντβιν ή Pytten ή τις ακραίες λυρικότητες των Bathory.

Κυρίως όμως αποδείκνυε ότι ένα «μη μουσικό» είδος όπως συχνά αναφερόταν το black metal, μπορούσε να παράγει ένα τρομερά ισορροπημένο συνθετικά αποτέλεσμα, ατμοσφαιρικό, ακραίο, με κομμάτια όπως το I am the black wizards.

Σήμερα οι Emperor είναι κάτι διαφορετικό από τότε. Παίζουν ενίοτε διαφορετικά πράγματα και τα δύο μέλη τους, παρότι παίζουν σε live, δεν φαίνονται διατεθειμένα να κυκλοφορήσουν νέους δίσκους. Ο πρώτος τους ωστόσο, παραμένει ένα σημείο αναφοράς.