Ένα Νοέμβριο, πριν από 50 χρόνια, οι Queen κυκλοφορούσαν το τρίτο και ίσως καλύτερο άλμπουμ τους: το Sheer Heart Attack.
Τότε, ο Φρέντι και το παρεάκι του άφηναν πίσω τους τον progressive ήχο των πρώτων άλμπουμ και έδιναν περισσότερο χώρο στις κιθαριστικές κούρσες του Μπράιν Μέι, αλλά και στα οπερετικά φωνητικά του Μέρκιουρι.
Όταν λοιπόν κατάφεραν να μαζευτούν και οι τέσσερις στο στούντιο, καθώς πάλευαν με ασθένειες και υποχρεώσεις, ηχογράφησαν κομμάτια που κυμαίνονταν από το «δείτε πώς γίνεται» για μπάντες που πολύ αργότερα ανακάλυψαν το… thrash, μέχρι και ποπ ροκ μεγαλεία.
Για παράδειγμα, το Brighton Rock και το Killer Queen είναι δύο τρανά παραδείγματα, των δύο τάσεων του δίσκου.
Εκεί που η μπάντα όμως τα δίνει όλα είναι το Stone Cold Crazy και τα 2.13 λεπτά του: πατάνε το γκάζι στο πάτωμα, φωνητικά, κιθάρες και ρυθμική τρέχουν σε έναν ολυμπιακό αγώνα 100 μέτρων και πέφτουν στο νήμα μαζί. Πίσω τους, άφησαν ένα από τα κορυφαία κομμάτια της μπάντας και του χαρντ ροκ γενικότερα.
Επίσης, το τζινγκλοειδές Bring back Leroy Brown είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, γρήγορο και… διαφημιστικό.
Ο δίσκος όμως έχει και άλλες σημαντικές στιγμές. Το Tenement Funster είναι κομμάτι στο οποίο τραγουδάει ο Ρότζερ Τέιλορ, ο ντράμερ της μπάντας και στο She make me (Stromtrooper in stilettos) τραγουδάει ο Μέι και ο Τζον Ντίκον (ο μπασίστας) παίζει τις κιθάρες.
Εν τέλει, το Sheer Heart Attack ήταν ο πρώτος δίσκος στον οποίο οι Queen ήξεραν ακριβώς τι θέλουν να κάνουν: να πάνε το ροκενρόλ σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο.