Πώς η κλιματική κρίση αυξάνει τη διάρκεια της ημέρας

Η κλιματική κρίση έχει ως αποτέλεσμα η διάρκεια της κάθε ημέρας να μεγαλώνει, σύμφωνα με αναλύσεις, καθώς το μαζικό λιώσιμο των πολικών πάγων αναδιαμορφώνει τον πλανήτη.

Το φαινόμενο αποτελεί μια εντυπωσιακή απόδειξη του τρόπου με τον οποίο οι ενέργειες της ανθρωπότητας μεταμορφώνουν τη Γη, δήλωσαν οι επιστήμονες, συναγωνιζόμενοι τις φυσικές διαδικασίες που υπάρχουν εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Η αλλαγή στη διάρκεια της ημέρας είναι στην κλίμακα των χιλιοστών του δευτερολέπτου, αλλά αυτό είναι αρκετό για να διαταράξει δυνητικά την κυκλοφορία του διαδικτύου, τις οικονομικές συναλλαγές και την πλοήγηση μέσω GPS, τα οποία βασίζονται στην ακριβή μέτρηση του χρόνου.

Η διάρκεια της ημέρας της Γης αυξάνεται σταθερά κατά τη διάρκεια του γεωλογικού χρόνου λόγω της βαρυτικής έλξης της σελήνης στους ωκεανούς και τη στεριά του πλανήτη. Ωστόσο, το λιώσιμο των παγετώνων της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής λόγω της ανθρωπογενούς θέρμανσης του πλανήτη έχει αναδιανείμει το νερό που είναι αποθηκευμένο σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη στους ωκεανούς του πλανήτη, με αποτέλεσμα να υπάρχει περισσότερο νερό στις θάλασσες που βρίσκονται πιο κοντά στον ισημερινό. Αυτό κάνει τη Γη πιο παχιά επιβραδύνοντας την περιστροφή του πλανήτη και επιμηκύνοντας ακόμη περισσότερο την ημέρα.

Ο πλανητικός αντίκτυπος της ανθρωπότητας αποδείχθηκε επίσης πρόσφατα από έρευνα που έδειξε ότι η ανακατανομή του νερού προκάλεσε τη μετακίνηση του άξονα περιστροφής της Γης, δηλαδή του βόρειου και του νότιου πόλου. Άλλες εργασίες αποκάλυψαν ότι οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα της ανθρωπότητας συρρικνώνουν τη στρατόσφαιρα.

Η ανθρώπινη χρονομέτρηση βασίζεται σε ατομικά ρολόγια, τα οποία είναι εξαιρετικά ακριβή. Ωστόσο, ο ακριβής χρόνος μιας ημέρας -μια περιστροφή της Γης- ποικίλλει λόγω των σεληνιακών παλιρροιών, των κλιματικών επιπτώσεων και ορισμένων άλλων παραγόντων, όπως η αργή ανάκαμψη του φλοιού της Γης μετά την υποχώρηση των παγετώνων που σχηματίστηκαν κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων.

Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences των ΗΠΑ, χρησιμοποίησε παρατηρήσεις και ανακατασκευές σε υπολογιστές για να εκτιμήσει τον αντίκτυπο του λιώσιμου των πάγων στη διάρκεια της ημέρας. Ο ρυθμός επιβράδυνσης κυμάνθηκε μεταξύ 0,3 και 1,0 χιλιοστά του δευτερολέπτου ανά αιώνα (ms/cy) μεταξύ 1900 και 2000. Αλλά από το 2000 και μετά, καθώς το λιώσιμο επιταχύνθηκε, ο ρυθμός μεταβολής επιταχύνθηκε επίσης σε 1,3 ms/cy.