Πολιτιστικός… σουρεαλισμός για το 2021

Με μια συνεδρίαση από την οποία δεν έλειψαν οι ισχυρές δόσεις σουρεαλισμού, το δημοτικό συμβούλιο απολόγισε επιτέλους την αποτυχημένη προσπάθεια για την πολιτιστική πρωτεύουσα 2021.

Γιατί σουρεαλισμός; Γιατί πρώτον, φαίνεται ότι ποτέ δεν θα ακουστεί αυτό που λέμε «η γνώμη του ειδικού», γιατί χάθηκε δηλαδή η υποψηφιότητα. Δεύτερον, γιατί μπήκε η πόλη στη διαδικασία να επιβαρυνθεί με 200.000 και κάτι ευρώ, για μια υπόθεση που τώρα παρουσιάζεται ως «χαμένη από χέρι». Αυτό είπε εν ολίγοις ο ίδιος ο δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας, με τις αιχμές κατά της υποψηφιότητας της Καλαμάτας να δίνουν και να παίρνουν, αλλά και του τρόπου που επιλέχθηκαν ή αποκλείστηκαν υποψηφιότητες, των κριτηρίων κ.λπ.

Κεντρικό πρόσωπο ήταν ο πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου Κώστας Γκόγκος, ο οποίος δεν απέτυχε ακριβώς να δώσει εξηγήσεις και λεπτομέρειες, γιατί αυτές τις έδωσε, σε ό,τι αφορά τα χρήματα που δαπανήθηκαν. Εκεί όμως που σίγουρα δεν πρόσθεσε τίποτα η τοποθέτησή του, ήταν το βασικό και αρχικό πρόβλημα της πρότασης: ότι στην ουσία της η πρόταση των Ιωαννίνων δεν είχε αρχή, μέση και τέλος, δεν είχε συνοχή, ούτε καν η πολυπολιτισμικότητα που υποτίθεται ότι προβλήθηκε, έμοιαζε να είναι η ουσία της πρότασης. 

Ο πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου δεν μπόρεσε να πείσει για την ίδια τη σκοπιμότητα της πρότασης και της ανάδειξής της σε magnum opus της δημοτικής αρχής. Ο κ. Γκόγκος είπε εν συντομία ότι τελικά, η διεκδίκηση έγινε για να τονωθεί η ταυτότητα της Ηπείρου και όχι για να χαθεί και υπό αυτή την έννοια,υπάρχουν περιθώρια θετικής αξιοποίησης όσων έγιναν. Αυτό είναι και το σημείο το οποίο ο κ. Γκόγκος θα είχε δίκιο, εάν μέχρι στιγμής η διαχείριση του ζητήματος δεν ήταν τόσο κακή. Ο φάκελος της υποψηφιότητας δεν είναι κακός, έχει όμως ένα σωρό σημεία που θα έπρεπε τουλάχιστον να διορθωθούν, αν όχι να αναθεωρηθούν ριζικά.

Η Βάσω Μέγα, η οποία αποχώρησε από τη θέση του αντιπροέδρου του Πνευματικού Κέντρου και είναι πλέον κοινό μυστικό ότι είναι σε ρήξη με τη διοίκηση, ήταν πιο γλαφυρή, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν τη βαραίνει η ίδια πολιτική ευθύνη. Μεταξύ άλλων η κα Μέγα είπε πως έγιναν λάθη στην οργάνωση, στην επιλογή των ανθρώπων που θα έφεραν εις πέρας την αποστολή (βέβαια, αρκετοί από τους εθελοντές λένε το… ίδιο για τη δική τους επιλογή να συνεργαστούν με το Πνευματικό Κέντρο σε αυτό το θέμα), ενώ η πιο ουσιαστική της παρατήρηση είναι ότι η πρόταση έμεινε εκτός κοινωνικού ενδιαφέροντος. Ούτε αποτυχημένες διοργανώσεις με καλό περιεχόμενο όπως το φεστιβάλ τζαζ, ούτε παλινδρομήσεις όπως το θέατρο δρόμου, ούτε καν η τρεχάλα της τελευταίας στιγμής να κλείσουν ονόματα και καλλιτέχνες δεν θα μπορούσαν να κάνουν θελκτικό στην τοπική κοινωνία ένα τέτοιο επίδικο.

Η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μάλλον ξεπέρασε τα υπάρχοντα γνωστά όρια σουρεαλισμού. Η παράταξη που έχει «λαμπρύνει» το πολιτιστικό κεφάλαιο της πόλης με επιλογές που δεν έμειναν στην ιστορία της ποιότητας και του εκλεπτυσμού, απεύθυνε κριτική όπως αυτή του Νίκου Τσόλη ότι «δεν στηρίχθηκε το αίτημα σεευρωπαϊκό προσανατολισμό, ούτε στην έρευνα και στην νέα τεχνολογίαπου ήταν μερικά από τα ζητούμενα, αλλά στον φολκλορικό εντυπωσιασμό και μόνο». 

Το φολκλόρ πάντως ήταν μάλλον υποβαθμισμένο στον φάκελο, ενώ άγνωστο παραμένει αν «η έρευνα και η τεχνολογία» σημαίνουν ότι θα πρέπει να φτιάξουμε μια Silicon Valley στο Σταυράκι, στα γρήγορα. Ο κ. Κωνσταντόπουλος κινήθηκε σε πεδία που γνωρίζει καλύτερα, κατηγορώντας τη δημοτική αρχή για το κόστος του φακέλου, κομμάτι στο οποίο αναφέρθηκε και η παράταξη του Άρη Μπαρτζώκα. Τα «Γιάννενα τώρα» ουσιαστικά ζήτησαν ξανά την παύση/παραίτηση του κ. Γκόγκου. Οι «Πολίτες για την ανατροπή» στάθηκαν στο οραματικό κομμάτι, λέγοντας ότι θα πρέπει να κρατηθούν ως παρακαταθήκη τα θετικά σημεία του φακέλου.

Τελικά, έτσι κάπως έκλεισε μια υπόθεση που, με τον τρόπο με τον οποίο αφομοιώνουμε πράγματα, θα ξεχαστεί σύντομα. Οι οικονομικές της πληγές θα μείνουν ανοιχτές, γιατί όσο χρήμα ξοδεύεται, λείπει από αλλού και το μόνιμο ερώτημα θα παραμείνει το ίδιο: μπορούμε τελικά να φτιάξουμε μια πολιτιστική διοργάνωση που θα συνδέσει την κοινωνία με το προτεινόμενο πλαίσιο πολιτισμού ή θα διεκδικούμε την είσοδο σε «καλές και κακές Eurovision» για πάντα;

​Ο οικονομικός απολογισμός έχει ως εξής: