Πολιτική δεν γίνεται με υπεκφυγές

Άρθρο του Θανάση Οικονόμου, πρώην βουλευτή Ιωαννίνων, μέλος ΚΕ Σύριζα- Προοδευτική Συμμαχία

Πολιτική δεν είναι μόνο η διαχείριση κρίσεων, όπως συμβαίνει κατά κόρον τα τελευταία χρόνια. Είναι κυρίως ο σχεδιασμός, η στρατηγική προοπτική του τόπου και ποιους συμπεριλαμβάνει. Αν δηλαδή είναι δίκαιες οι πολιτικές που εξασκούνται ή δημιουργούν αποκλεισμούς και ανισότητες. Δυστυχώς, μέσα στις κρίσεις ή με πρόσχημα αυτές, προηγούνται άλλες αποφάσεις από κείνες του δικαίου.

Η προοδευτική πολιτική προϋποθέτει ένα ρεαλιστικό αφήγημα που να περιγράφει πού πάμε και πώς διασφαλίζεται ότι δεν θα μείνει κανείς πίσω. Πολιτικές που στηρίζονται και ταυτόχρονα προάγουν τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Πολιτικές που η κοινωνική πλειοψηφία αναγνωρίζει τον εαυτό της στην προοπτική που περιγράφει το αφήγημα.

Προοδευτική πολιτική δεν νοείται με υπεκφυγές. Όσοι έχουμε δημόσιο λόγο και παρουσία, οφείλουμε να έχουμε ξεκάθαρη άποψη για τα πεπραγμένα ή για το μέλλον του τόπου που ζούμε, της πόλης μας. Οφείλουμε να παρεμβαίνουμε και οι απόψεις και στάσεις μας να είναι γνωστές στους συμπολίτες μας.

 Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Καλά είναι τα πανηγύρια και οι ιστορικές επέτειοι αλλά το ζητούμενο είναι να μπορούμε να έχουμε παρέμβαση στην καθημερινότητα και στο μέλλον της κοινωνίας μας κι αυτό συνήθως δεν είναι ευχάριστο. Υπάρχουν συμφέροντα, στερεότυπα, καθεστηκυίες καταστάσεις. Ακόμη κι ο εγκέφαλος μας είναι συντηρητικός. Μπορεί να παρατηρεί ένα νέο γεγονός, όμως το αναλύει με παρωχημένα νοήματα. Αλλά ποιος είπε πως η δημοκρατία είναι στρωμένη με ροδοπέταλα;

Τον άγγελο-εξάγγελο που δεν έχει νέα ευχάριστα να πει, που λέει και το τραγούδι, τον διώχνει η κοινωνία. Για αυτό εκείνος φροντίζει να μη λέει τίποτα. Αυτός είναι ο λόγος που πολύ συχνά οι πολιτικοί είναι μουγκοί, κοινότοποι ή μοιάζουν να λένε όλοι τα ίδια.

Αυτοί οι πολιτικοί που το μόνο ταλέντο τους είναι να χαϊδεύουν αυτιά ή αρκούνται στο να χτυπάνε την πλάτη, είναι συμφορά. Είναι υπεύθυνοι για την κατάντια της κοινωνίας μας.

Βγαίνω από τα ρούχα μου, όταν αναλογίζομαι πόσο χαμηλές είναι οι προσδοκίες μας για την αυτοδιοίκηση της πόλης και της περιφέρειας μας. Αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει ένα κρυφό δυναμικό που αποφεύγει να εκτεθεί ή ξέμεινε μόνο αυτός ο περιοδεύων θίασος;

Δυστυχώς υπάρχει μόνο αυτό που ζούμε, το άλλο λέγεται αυταπάτη. Ε, λοιπόν αυτό θα αλλάξουμε.

Ο κύριος λόγος που ο πήχης είναι τόσο χαμηλά είναι, γιατί όλα γίνονται στα μουγκά. Ποιος διοικεί την πόλη; Σίγουρα όχι ο δήμαρχος. Και θεσμικά έχουν αποδυναμώσει το δημοτικό συμβούλιο. Τότε ποιος; Καλά κάποιες αρμοδιότητες τις πήρε ο περιφερειάρχης, μη βρει κενό εξάλλου το καλύπτει, όπως φωτισμός, σκουπίδια, δρόμους, κόμβους.

Πολεοδομικά υπάρχει κληροδοτημένη από το παρελθόν, η σιδηρά κυρία δυο αφεντάδων. Έχουν ξεχειλίσει οι σκελετοί στους φωριαμούς της. Η καθημερινότητα, ότι προλάβουν τσάτρα-πάτρα 2-3 αντιδήμαρχοι. Έργα;  Ότι προς-λαμβάνουσες έχει ο έτερος ισχυρός κύριος, με εργολαβικές περγαμηνές, λειτουργών κι ως Αντ' αυτού. Πολιτισμός, άστο καλύτερα . Νερό, συνειδητή απαξίωση, κάποιος «Πάτσης» θα εμφανιστεί ένα βράδυ… Ο κατάλογος είναι ατελείωτος δεν είναι ικανοί ούτε ενιαίο τιμολόγιο ύδρευσης να έχουν σε όλο το δήμο, μετά 10 χρόνια καλλικρατικού δήμου έχουν 3-4 τιμολογήσεις. Συγκοινωνίες ό,τι επιβάλλει το συμφέρον του αστικού ΚΤΕΛ, οπότε οι μετακινήσεις αναπόφευκτα με το αυτοκίνητο… είναι δουλειά του δήμου οι δημόσιες συγκοινωνίες και το κυκλοφορικό;

Το ερώτημα είναι όντως ποια είναι η δουλειά του Δημάρχου.

Μήπως ασχολείται με τα μεγάλα, το όραμα;

Άφησε 2 χρόνια, τελικα υιοθέτησε τα έργα των προηγουμένων, πλατεία, ανιάτων, στρατιωτικές φυλακές, μόνο που ξέμεινε από χρόνο για να τα προχωρήσει.

Κατέθεσε κανένα έργο που θα ωριμάσει για το μέλλον; Πιθανόν να μη γνωρίζω.

Ασχολήθηκε με τη λίμνη; Εκείνο το προεδρικό διάταγμα που καταχωνιάστηκε; Έχει άποψη για τον ποδηλατόδρομο που λένε;  Χρειάζονται όχθες για να αυτο- καθαρίζεται η λίμνη ή τοίχος όπου απόμεινε για να κλείσει ως μπανιέρα εντελώς; Ποια είναι η θέση του για τον Μάτσικα;

Υπάρχει ένα χωροταξικό ρυθμιστικό για το λεκανοπέδιο, που να αφορά τον Δήμο; Τι θα πει να γίνει στη Δομπόλη ή στο ΚΕΠΑΒΙ το Δημαρχείο, γραμμένο το έχουν το ρυθμιστικό. Κι αν έτσι σκέφτεται ο Δήμος, μπορούμε να φανταστούμε τον ιδιώτη ή τον επιχειρηματία.

Κινδυνεύουμε αφού «χάσουμε όλα τα τρένα» προκειμένου να χτίσουμε τα πάντα, για τα παιδιά μας βεβαίως-βεβαίως, στο μέλλον να φύγουν πρώτα αυτά, γιατί η πόλη υπάρχει λόγω της λίμνης, αλλά τη λίμνη επιδιώκουμε να την πνίξουμε…

Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος και θλιβερός, επιμένω όμως να είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος, δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε δυο θετικά παραδείγματα. Το τελευταίο θετικό αποτύπωμα στην πόλη είναι οι πεζοδρομήσεις στο εμπορικό κέντρο, πραγματοποιήθηκαν με υπεύθυνο αντιδήμαρχο τον Βασίλη Μασσαλά. Επισημαίνω ακόμη τη θετική στάση και άποψη, ενός συντηρητικού πολιτικού του Σταύρου Καλογιάννη, έστω κατόπιν εορτής, γιατί ως αρμόδιος υπουργός δεν επέμενε όσο μπορούσε, αλλά έστω τώρα μιλά ολιστικά για το λεκανοπέδιο της Παμβώτιδας.

Ο χαμηλός πήχης βολεύει λίγους επιτηδείους, και μερικούς κολαούζους αυτών, είναι όμως βρόγχος στην καθημερινότητα και το μέλλον όλων μας. Υπονομεύει τον τόπο μας. Απέναντι στην ζοφερή πραγματικότητα να έχουμε τη δύναμη να αντιπαραβάλλουμε το προοδευτικό μας σχέδιο, την ατομική μας βούληση, τη συνεργασία ακόμη και με συντηρητικούς που συμφωνούμε στα βασικά. 

Καμία έκπτωση στις ζωές, απόψεις ή τις προτιμήσεις μας. Στους αγώνες άλλοτε κατατροπώνομε λιοντάρια, άλλοτε χάνουμε από ψύλλους. Άλλοτε έχουμε δίκαιο, άλλοτε αποδεχόμαστε τα λάθη μας.

Το σίγουρο είναι πως όταν εκτίθεσαι, παράγεις πάντα ευθύνες και οι ευθύνες δεν είναι ποτέ ανέξοδες, έχουν ίσως συχνότερα από την ικανοποίηση, το τίμημα. Αυτή όμως είναι η ομορφιά της συμμετοχής.