Πιο δυνατός και από τον Παπάγο

Οι χτεσινές εκλογές μετέτρεψαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, από έναν μέτριο πολιτικό που είναι, σε ηγέτη της ελληνικής Δεξιάς. Το +20%, ένα ασύλληπτο εκλογικό ποσοστό, είναι ακριβώς η επικύρωση όλων όσων έκανε τα τελευταία 4 χρόνια.

Οι ψηφοφόροι έδειξαν ότι δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα με τον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας. Τον επικρότησαν κιόλας.

Αποφάσισαν ότι στην κάλπη, οι πολιτικές ευθύνες για την τραγωδία των Τεμπών δεν βαραίνουν τη ΝΔ. Έβγαλαν πρώτο στις Σέρρες τον «τελευταίο υποψήφιο Καραμανλή».

Άφησαν να εννοηθεί ότι οι ακροδεξιοί ή ακροδεξιάς αντίληψης πολιτικοί που έχει η ΝΔ στις γραμμές της, είναι ΟΚ.

Κατέληξαν στο ότι δεν θέλουν συμμετοχικότητες και συνεργασίες, απλές αναλογικές και ιστορίες αντιπροσώπευσης. Μια φορά στα 4 χρόνια και όλα καλά.

Η νεολαία τελικά μάλλον δεν το εννοούσε το «μτσκγμσ». Αντίθετα, πήγε στις κάλπες και τον ψήφισε, πλειοψηφικά κιόλας.

Οι καταναλωτές είναι εντάξει με την ακρίβεια σε προϊόντα και ενέργεια. Δεν πιστεύουν ότι φταίει η κυβέρνηση. Ή έχουν ένα απόθεμα που τους εξασφαλίζει τη διαβίωση.

Το κράτος δικαίου όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά μάλλον δεν χρειάζεται κιόλας.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ο κόσμος που ψήφισε είναι χαζός; Μόνο χαζό δεν είναι το ελληνικό εκλογικό σώμα. Μπορεί να είναι εκδικητικό κατά περίπτωση, ότι επίσης δεν διακατέχεται από μια κοινωνική αντίληψη των πραγμάτων, αλλά από μια πιο προσωπική, αυτό ναι, ισχύει.

Αν για παράδειγμα οι δουλειές σας είναι εκπαιδευτικός και ιδιοκτήτης airbnb τη σήμερον -γιατί κάτι παρόμοια είναι το νέο οικονομικό μοντέλο που «δουλεύεται» σταθερά στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία- τότε ακόμα και αισθάνεστε λίγο ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ, είναι πιο πιθανό να ψηφίσατε ΝΔ και να μην το είπατε σε κανέναν, αν σας ρώτησαν. Η «βουβαμάρα» που θύμιζε λίγο 2012, έκρυβε ΝΔ.

Η απόσταση από το «αισθάνομαι ότι» μέχρι το «κάτσε να έχω το κεφάλι μου ήσυχο» ήταν το πιο ισχυρό εκλογικό φίλτρο, χτες. Η επένδυση της αντιπολίτευσης στο «αισθητικό αίτημα» για δημοκρατικούς θεσμούς, συν λάθη που ήδη, από την προηγούμενη εβδομάδα, έδειχναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσει, έκαναν τη δουλειά τους. Οι εκλογείς δεν νοιάζονται τόσο αν η ΝΔ έχει κάνει τη μεγαλύτερη θεσμική ζημιά στη δημοκρατία και την έχει μετατρέψει σε υπόθεση γούστου, τα τελευταία χρόνια. Το θέμα είναι επί του πρακτέου τι κάνεις και ποιος θεωρείς ότι εξυπηρετεί καλύτερα.

Το +20% που κανείς δεν μπόρεσε να προβλέψει είναι η τρανή απόδειξη. Το -20% του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξίσου τρανή απόδειξη ότι χωρίς αναφορές και προτάσεις σε αυτά που καθορίζουν τα μέσα παραγωγής και τη χρήση τους, την οικονομική δραστηριότητα, το ποιος βγάζει πόσα και πώς, δεν πας πουθενά. Ότι η γενική αναφορά στο «κράτος δικαίου», δίπλα σε κυβερνητικές αποφάσεις που το αναιρούν και προγράμματα που προσπαθούν να κλείσουν παντού το μάτι, μαζί με την «πολιτική ακύρωσης» του αντιπάλου, ο οποίος όμως έχει όλα τα όπλα δικά του, δεν περπατάει πια.

Ακόμα και σήμερα. Κυρίως σήμερα.

Η στροφή της κοινωνίας συντηρητικότερα είναι γεγονός. Αυτό που συμβαίνει ραγδαία στο πολιτικό προκείμενο της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, πτυχιοδοτήθηκε με άριστα.

Η αριστερά σε όλο το φάσμα της, πιάστηκε στον ύπνο –όπως της συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα- και ακόμα και στην υποτιθέμενη μεγαλύτερη εκλογική της απεύθυνση, έφτιαχνε στρατηγική με βάση το μικρόκοσμό της. Η κριτική τελικά ήταν για τον κύκλο της και όχι για την κοινωνία. Και αυτή, είναι η μεγαλύτερη αποτυχία του χώρου που παραδοσιακά, ήξερε να εξηγεί καλά αυτό που γινότανε γύρω του.

Φυσικά, ούτε ο ήλιος σταματάει να ανατέλλει, ούτε η ζωή κάνει διακοπές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα κινούνται, από το συμφέρον και τις αντιλήψεις, μέχρι ο πλανήτης.

 Αυτό το σημείο του πλανητη συγκεκριμένα, τα επόμενα 4 χρόνια θα αλλάξει ακόμα περισσότερο. Αν η κατεύθυνση της αλλαγής θα είναι… Παπάγεια, μόνο ένας παράγοντας μπορεί να το καθορίσει:

Ο λαϊκός…