Πέντε σειρές για όλη τη μέρα

Ποιο είναι το (κανονικό) ωράριο ενός μέσου ανθρώπου, με οκτάωρο και όχι «μάζεμα ελιών» μετά το γραφείο;

Τώρα που δεν μπορούμε να έχουμε τις καθημερινές συνήθειες, ιδού μια τηλεοπτική προσομοίωσή τους, με πέντε σειρές:

Πρωινάδικο: Troy and Abed in the morning (Community)

To Community του Τζος Χάρμον είναι μια ελεγεία στην ανθρώπινη σκέψη και ταυτόχρονα, στην ανθρώπινη τρέλα και δημιουργική ανοησία. Το καλύτερο easter egg του, είναι το post title event με τον Τρόι και τον Άμπεντ να φιλοξενούν καλεσμένους στο πρωινάδικό τους, το οποίο παίζεται χωρίς κάμερες, χωρίς τηλεόραση, χωρίς τίποτα γενικά. Αλλά έχει το καλύτερο μουσικό σήμα. Και τους καλύτερους παρουσιαστές. Α, και τους καλύτερους καφέδες.

Παραγωγή υπεραξίας: The Office

Ώρα για δουλειά. Τo Office ευτύχησε να έχει δύο καλές εκδοχές, αγγλική και αμερικάνικη, κυρίως λόγω των πρωταγωνιστών του. Ο Ρίκι Γκερβέ (ή όπως αλλιώς προφέρεται τέλος πάντων…) στο αγγλικό και ο Στιβ Καρέλ στο αμερικάνικο, πήγανε την έννοια του σπαστικού μεσαίου στελέχους σε άλλο επίπεδο.

Ένα καφέ μετά τη δουλειά: Central Perk (Friends)

To πιο κεντρικό Κεντρικό Καφέ με ψαράδικο όνομα στο τηλεοπτικό σύμπαν, ήταν το Central Perk. Επίσης, διέθετε τον πιο διάσημο τηλεοπτικό καναπέ, μετά τον καναπέ των Simpsons

Επιστροφή στο σπίτι: Shameless

Αν πιστεύετε ότι ο εγκλεισμός με την οικογένεια σας έχει εξαντλήσει, δείτε μερικές σεζόν του Shameless και του οίκου Γκάλαχερ, για να καταλάβετε ότι τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ χειρότερα και χωρίς πανδημία. Ή και καλύτερα.

Για ποτάκι: Paddy’s (It’s Always Sunny in Philadelphia)

Ένας καλός φίλος λέει ότι «παντού στον κόσμο υπάρχει ένα ιρλανδέζικο μπαρ». Σαν το Paddy’s όμως, το οποίο «τρέχουν» οι πιο απαράδεκτοι τύποι όλου του γνωστού σύμπαντος, δεν θα βρείτε. Η ξεκαρδιστική σειρά-φιάσκο που μας σύστησε τύπους σαν τον Τσάρλι Ντέι, είναι γεμάτη με τη σοφία του Ντάνι ντε Βίτο…