Πάμε πίσω κι όχι μπροστά

Αλέκος Καχριμάνης και Μωυσής Ελισάφ κατέληξαν σε μια πολιτική συμφωνία: Ότι ο Δήμος Ιωαννιτών θα έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, τελικά, στο κτίριο του παλιού Πανεπιστημίου, όταν αυτό παραχωρηθεί. Αυτή είναι η ουσία της σημερινής συνάντησης των δύο πολιτικών αντρών, μετά από ένα κλίμα δυσαρέσκειας που καλλιεργήθηκε από την πλευρά του περιφερειάρχη λόγω της ξαφνικής πρωτοβουλίας του δημάρχου κ. Ελισάφ να θέσει το ζήτημα στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η πολιτική συμφωνία επεκτάθηκε μάλιστα περισσότερο: Ότι το παλιό Πανεπιστήμιο θα γίνει κτίριο διοίκησης, δηλαδή Δημαρχείο. Πώς και γιατί; Γιατί βρέθηκε μια υπουργική απόφαση προ 20ετίας που ορίζει τον χώρο ως κτίριο διοίκησης. Η απόφαση αυτή του τότε υπουργού Περιβάλλοντος και Χωροταξίας Κώστα Λαλιώτη είχε επικυρώσει τον σχεδιασμό της τότε κρατικής Περιφέρειας για ανακατασκευή του παλιού Πανεπιστημίου ώστε να στεγάσει υπηρεσίες. Όπως έχει γραφεί πολλές φορές, όμως, τα χρήματα έφτασαν μόνο για το μισό κτίριο…

Είναι προφανές ότι η «ανακάλυψη» αυτής της υπουργικής απόφασης ήρθε να βοηθήσει και τις δύο πλευρές. Τον κ. Ελισάφ που πήρε την πρωτοβουλία και δέχθηκε αρκετή κριτική και τον κ. Καχριμάνη που μπορεί να απεμπλακεί από το όλο το ζήτημα του παλιού Πανεπιστημίου (και τους μελλοντικούς «πονοκεφάλους» περί χρηματοδότησης κ.λπ.). Βέβαια, δεν μπορεί να μη σχολιαστεί και ο... γενναιόδωρος τρόπος που ο κ. Καχριμάνης παρέδωσε τα κλειδιά του παλιού Πανεπιστημίου στον Δήμο: «Ως Περιφέρεια Ηπείρου δίνουμε το δικαίωμα στον Δήμο να κάνει ό,τι θέλει», τη στιγμή που το κτίριο δεν ανήκει στην Περιφέρεια. 

Ο κ. Ελισάφ, από την άλλη, με την επίκληση της υπουργικής απόφασης και τις δηλώσεις περί «νόμιμων διαδικασιών», επιχειρεί να αυτοδικαιωθεί προς το παρόν αλλά και να μην μπει σε κανέναν διάλογο με το Δημοτικό Συμβούλιο στην προσπάθειά του να επιβεβαιώσει ότι η πρωτοβουλία του ήταν σωστή. 

(Δεν σχολιάζουμε καν το γεγονός ότι τόσο ο περιφερειάρχης όσο και ο δήμαρχος δεν γνώριζαν ότι υπήρχε αυτή η υπουργική απόφαση...).

Μόνο που ένας τοπικός, όχι υπερτοπικός, σχεδιασμός προ 20ετίας και τις συνθήκες που αυτός κλήθηκε να εξυπηρετήσει, μοιάζει και είναι παρωχημένος. Ο τρόπος που πρέπει να σχεδιάζουμε τις πόλεις έχει αλλάξει. Οι Δήμοι έχουν περισσότερα εργαλεία στα χέρια τους, η κοινωνία δεν αρκείται πια σε λίγα πράγματα. Το παλιό Πανεπιστήμιο ίσως πρέπει να γίνει Δημαρχείο, ίσως πρέπει να γίνει χώρος πολιτισμού, ίσως πρέπει να γίνει σχολεία. Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί μέσα από μια υπουργική απόφαση του 2001 (σημειωτέον ότι οι υπουργικές αποφάσεις μπορούν να αλλάξουν όταν υπάρχει ένας άλλος σχεδιασμός)! Πάει την πόλη πίσω και όχι μπροστά…