Παιχνίδια στη σοφίτα το 1975

Το καταπληκτικό με τους Aerosmith, τη μπάντα από τη Βοστώνη που μέσες-άκρες παραμένει ως έχει μέχρι σήμερα, είναι ότι φτιάχτηκε το 1972 και ότι το Toys in the Attic ήταν το τρίτο τους άλμπουμ, το 1975.

Πολύ πριν γίνουν η FM μπάντα με τις πολλές (και κυρίως, αδιάφορες) επιτυχίες, οι Aerosmith ήταν το συγκρότημα που στο ντεμπούτο άλμπουμ του είχε γράψει το Dream On και στις 8 Απριλίου του 1975 θα κυκλοφορούσε τον καλύτερό του (μαζί με το The Rocks) δίσκο.

Το Toys in the Attic ήταν ένα αρκετά σοφιστικέ χαρντ ροκ άλμπουμ, χωρίς μονομανίες.

Είχε μπόλικες δόσεις ψυχεδέλειας, οι οποίες συγκεντρώνονται μαζικά στο Sweet Emotion, ένα από τα καλύτερά τους κομμάτια.

Εκτός όμως αυτού, στον δίσκο υπήρχε και το Walk this Way. Δεν ήταν «το πρώτο ραπ κομμάτι» όπως έχει χαρακτηριστεί, καθότι ήδη, πριν από τους Aerosmith υπήρχε ο Gil Scott-Heron και οι μαύρες σκηνές στο Ντιτρόιτ και στη Νέα Υόρκη.

Έντεκα χρόνια αργότερα όμως, το Walk this Way θα σηματοδοτούσε τη γέννηση του crossover, όταν διασκευάστηκε από κοινού με τους Run DMC σε μια θυελλώδη εκτέλεση, η οποία μάλλον αποτέλεσε και την καμπή για τους Aerosmith, προς άλλους μουσικούς δρόμους.

To Toys in the Attic ήταν ένα καταρχάς ζωντανά παιγμένο, στο στούντιο, άλμπουμ. Οι Aerosmith ήταν μια club μπάντα που έπαιζε κατά βάση ζωντανά και έτσι ήθελε να ηχογραφεί.

Στην αρχή του Sweet Emotion, ο Τάιλερ κουνάει ένα κουτί με ζάχαρη, ενώ παράλληλα με το μπάσο, ακούγονται και μαρίμπες που παίζει ο μηχανικός ήχου της μπάντας.

Αλλού, παίζουν μαζί με μια συμφωνική ορχήστρα (στο You See me Crying), αλλού ξεχύνονται στο rhythm ‘n’ blues όπως στο Big Ten Inch Record (που δεν είναι δικό τους) και αλλού γράφουν τρομερά και απλά κομμάτια όπως το Round and Round.

Οι περισσότερες συνθέσεις ανήκουν στον Στίβεν Τάιλερ, που, παρά το γεγονός ότι σήμερα στα 76 του πια είναι περισσότερο μια spitting image καρικατούρα, έχει υπάρξει ένας από τους πιο εμπνευσμένους συνθέτες του χαρντ ροκ.