«Ούτε ο Μπακούνιν στα πιο τρελά του όνειρα»

Ο Τζίμης Πανούσης μίλησε τηλεφωνικά στον Τύπο Ιωαννίνων για μια συνέντευξη σε αποκλειστικά τζιμιπανουσικό ύφος. Ιδού:   

Τι είναι το mouniall λοιπόν;

Είναι αυτό που λέει η λέξη, μια παρήχηση του μουντιάλ. Όλα είναι μούντι. Είναι μια παράσταση συγγνώμης, επετειακή, γιατί θέλουμε να ζητήσουμε μια συγγνώμη στον κόσμο γιατί εμείς πρώτοι οι Έλληνες ξεκινήσαμε με τον Σαμουήλ στον Κούγκι τις ανατινάξεις.

Το γεγονός ότι παίζετε στο Factory δίνει και μια προλετοριακή εσάνς;

Πάντα, πάντα, διαλέγουμε τους χώρους από καζίνο μέχρι εκεί που συχνάζει ο νεοέλληνας. Είμαστε κομμάτι του νεοέλληνα και προσπαθούμε να τον εκφράσουμε όσο περισσότερο γίνεται. Πρέπει να σας πω ότι και εγώ είμαι θρησκευάμενος και πιστεύω εις ένα λαό πατέρα παντοκράτορα. Πιστεύω στο λαό, υποκλίνομαι στο κοινό-κενό.

Πολιτικώς, πώς τα βλέπει τα πράγματα ο καλλιτέχνης-σχολιαστής;

Είμαστε στεναχωρημένοι λίγο με τα ψυχοφάρμακά μας, θερίζουν οι αρρώστιες οι ψυχολογικές τα αυτοάνοσα κ.λπ. και προσπαθούμε να σταθούμε στα πόδια μας. Κάνουμε όμως μια προσπάθεια για αυτοκριτική, μια διαδικασία που έχει χαθεί από την αριστερά όπως την ξέρουμε σήμερα, γιατί  δεν είναι αριστερά αυτή, να το πούμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει σύριζα από την αριστερά και δεν την ακούμπησε. ΟΙ άλλοι είναι ιεχωβάδες, οπότε πρέπει να γυρίσουμε στην αυτοκριτική. Το βασικό χαρακτηριστικό ενός προοδευτικού ανθρώπου είναι η αυτοκριτική. Μας λέει λοιπόν ότι πρέπει να τα δούμε τα πράγματα και από τη θετική της πλευρά. Εγώ π.χ. από μικρός, ως αναρχοαυτόφωτος που είμαι, πάντα πολεμούσα για την κατάργηση της ιδιοκτησίας, του μικροαστισμού κ.λπ. Ε, αυτά, τα έχει κάνει η κυβέρνηση. Είναι κάπως περίεργη, είναι βορειοκορεάτικου στυλ και έχει τα καλά της. Στα σπίτια μας πληρώνουμε νοίκι, δεν υπάρχει ιδιοκτησία, μισθοί δεν υπάρχουν, δουλεύουμε έναντι. Εγώ που δουλεύω στο Εθνικό τώρα, ανεβάζουμε την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη στις 21 Ιουλίου στην Επίδαυρο και θα σας έρθουμε και προς τα πάνω, βλέπω , εντρυφώντας στα αρχαία κείμενα, ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα, είναι όλα τα ίδια. Με τη διαφορά ότι υπήρχε άμεση δημοκρατία τότε, τώρα δεν έχουμε. Βέβαια, με τους υπολογιστές και την τεχνολογία θα μπορούσαμε π.χ. να ψηφίζουμε στα προπατζίδικα. Κατά τα άλλα, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, γιατί ούτε στα πιο τρελά όνειρα του Μπακούνιν δεν θα γίνονταν αυτά.

Έχει γίνει λοιπόν πραγματικότητα αυτό που λέγεται όταν βρέχει, χιονίζει κ.λπ. «δεν υπάρχει κράτος»;

Ναι, δεν υπάρχει κράτος. Εκεί που δουλεύω, στη Λυρική οι κοπέλες έχουν να πληρωθούν 1,5 χρόνο, εμείς στην παράσταση παίρνουμε έναντι, οι μισθοί είναι πείνας. Κανονική προλεταριοποίηση δηλαδή. Να πω ότι υπάρχει και ένα μίσος βέβαια, γιατί εμείς ήμασταν από τους λίγους λαούς που αντισταθήκαμε στους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο, μας το φυλάνε, γι αυτό μας έχουνε στην μπούκα.

Πολεμικές αποζημιώσεις από την ανάποδη;

Θα τις πάρουμε με το έτσι θέλω. Θα χρησιμοποιήσουμε τα αρχαία. ΕΝΦΙΑ; Μολών λαβέ. ΔΕΗ; Δεν ξέρω, μου ‘ρθε τώρα ο λογαριασμός και ευτυχώς που ζούμε σε ισόγειο και δεν πήδηξα από το παράθυρο, γιατί από 200 πληρώνουμε τώρα 700. Πληρώνουμε κάτι απίστευτα ποσά και αυτούς τους Κοπελούζους και τους διάφορους που κάνουν ανανεώσιμες και καλά πηγές ενέργειας. Έχει ξεφύγει τόσο πολύ η κατάσταση που εμένα με χαροποιεί πρέπει να πω. Ξέρετε, με τη δουλειά μου, ως επαγγελματία προβοκάτορα, μου αρέσει να το τσιγκλάω όλο αυτό και να το τρολάρω που λένε τώρα η νεολαία.

Τώρα, ανεβαίνετε και στο θεατρικό σανίδι. Το ‘χετε ξανακάνει όμως στο παρελθόν, ενώ και οι μουσικές παραστάσεις δεν είναι και πολύ μακριά νομίζω…

Παλιότερα, το χω κάνει στη Θεσσαλονίκη με τις «Νεφέλες», αλλά ήταν πιο ελεύθερο, πιο ροκ. Τώρα είναι μια όπερα που έχει γράψει ο Κυπουργός, παίζει η Καμεράτα, είναι τα πράγματα πολύ περίεργα. Θα το κάνουμε Ντίσνεϊλαντ στην Επίδαυρο. Επίσης, να πω ότι δεν πατάω καθόλου σανίδι, όλο στην αρχαία θεμέλη πατάω. Την ίδια δουλειά κάνουμε με τους αρχαίους, το stand up που δήθεν ανακαλύψαμε τώρα δεν είναι αμερικάνικο, αρχαιοελληνικό είναι.

Περάσαμε το πάγιο και εκεί δηλαδή…

Κάπως έτσι, ναι. Ελπίζω να τα καταφέρουμε.

Το εύχομαι. Ευχαριστώ πολύ

Ευχαριστώ κι εγώ