Overkill: Η μέρα που οι Motorhead δεν χαρίστηκαν σε κανέναν

 Πριν από 39 χρόνια ακριβώς, ένα σχετικά νεόκοπο αγγλικό τρίο που μέχρι τότε είχε κερδίσει τον τίτλο της «χειρότερης μπάντας στον πλανήτη», πήρε σκληρή εκδίκηση από τους δήθεν της μουσικής βιομηχανίας. Το «Μακελειό» των Motorhead κυκλοφόρησε στις 24 Μαρτίου του 1979 από τη Bronze records, η οποία είχε υπογράψει τη μπάντα λιγότερο από ένα χρόνο πριν. Αυτή η υπογραφή είχε σώσει τους Motorhead τα μέλη των οποίων ζούσαν κυρίως σε καταλήψεις στέγης, από διάλυση, καθώς ο πρώτος τους δίσκος είχε σχεδόν… μηνυθεί από τους κριτικούς.

Το 1978 η Bronze προσέλαβε το συγκρότημα και το πρώτο σινγκλ που ηχογραφήθηκε υπό την ταμπέλα της, ήταν ένα κλασικό τραγούδι: Το Louie Louie του Ρίτσαρντ Μπέρι, στο οποίο ο Λέμι ακουγόταν όπως πάντα, δηλαδή σαν να είχε ξυπνήσει από φανταστικό βράδυ και είχε φάει για πρωινό δέκα πακέτα Camel με σως μπύρας. Το σινγκλάκι τους έβαλε στην εκπομπή του Τζον Πιλ και στις 24/3 ήρθε το Overkill, που ήταν το δεύτερο άλμπουμ τους. Για πρώτη φορά η μπάντα θα συνεργαζόταν με παραγωγούς επιπέδου  Rolling Stones, όπως ο Τζίμι Μίλερ.

Και τα δέκα κομμάτια του άλμπουμ ήταν επικά. Όλη η πρώτη πλευρά του δίσκου έγινε «ευαγγέλιο» για τις μετέπειτα σκληρότερες μπάντες και το Metropolis με το No Class, τα κομμάτια που γκρέμιζαν τις συναυλιακές αίθουσες.

Σήμερα, κανείς από τους τρεις απίθανους τύπους της αυθεντικής σύνθεσης των Motorhead δεν ζει πια. Ούτε ο Φίλθυ Τέιλορ, ούτε ο «Γρήγορος» Έντι Κλαρκ, ούτε και ο οικουμενικός πατριάρχης του ροκ εν ρολ, Λέμι Κίλμιστερ. Ζει όμως το Overkill, σε όνειρα, αλλά και εφιάλτες…