Όταν «όλοι ήθελαν τον Φρόντζο»

Το ρετρό του «Τύπου Ιωαννίνων» σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι αφιερωμένο στην ιστορία των αυτοδιοικητικών εκλογών

Οι δημοτικές εκλογές του 1978 ήταν οι δεύτερες της μεταπολίτευσης. Εκείνη η περίοδος ήταν για τη χώρα μια δύσκολη περίοδος με πολλά προβλήματα και με την κοινωνική ειρήνη κάθε άλλο παρά αυτονόητη. Παράλληλα, η αίσθηση ότι οι «ρίζες» της Χούντας στην κοινωνία έβρισκαν χώρο σε άλλους πολιτικούς χώρους ήταν έντονη.

Τα Γιάννενα, ζούσαν τότε στους ρυθμούς της… αποχέτευσης και της Ιατρικής σχολής. Η Ιατρική που ιδρύθηκε με το νόμο 641/77, ξεκίνησε να λειτουργεί το ακαδημαϊκό έτος 1977-1978 με 5 εκλεγμένα μέλη ΔΕΠ και 86 φοιτητές-τριες. Ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 13 χρόνια μετά την ίδρυση της Φιλοσοφικής. Ταυτόχρονα, η πόλη άρχισε να αποκτά αποχετευτικό δίκτυο με την κατασκευή του κεντρικού αγωγού.

Ο απερχόμενος δήμαρχος Κώστας Μπέγκας είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος και ο «δημοκρατικός χώρος» αναζητούσε τον «εκλεκτό» του.

Κατέληξε στον Χαρίλαο Τόλη, μηχανικό, την υποψηφιότητα του οποίου στήριξε το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Τον Σεπτέμβριο του 1978 με ανακοίνωσή της η Νομαρχιακή Επιτροπή Ιωαννίνων του ΚΚΕ ανακοίνωσε τη στήριξη της υποψηφιότητας Τόλη και κάλεσε μέλη και φίλους του κόμματος «και το δημοκρατικό λαό των Ιωαννίνων» να ψηφίσουν.

Απέναντί του είχε τον Κώστα Φρόντζο, πρόεδρο της ΕΗΜ και πρώην βουλευτή, ο οποίος είχε τη στήριξη του τοπικού Τύπου, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, και της γιαννιώτικης αστικής τάξης.

Ο Μπέγκας θα έδινε το παρών στα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου του Χαρίλαου Τόλη και θα απαντούσε προσωπικά στον Φρόντζο για το επί θητείας του έργο. Από την απάντησή του, ξεχώρισε το «βιτριολικό» σχόλιο: «Όλα αυτά θα έπρεπε να τα γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ο κ. Φρόντζος που μετείχε στο σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο. Φαίνεται όμως ότι δεν είναι καθόλου ενημερωμένος κι αυτό οφείλεται βασικά στην προκλητική και μόνιμη απουσία του από τις συνεδριάσεις».

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Δύο συνδυασμοί θα διεκδικούσαν λοιπόν την ψήφο των Γιαννιωτών: η «Δημοκρατική Ανόρθωση» του Φρόντζου και η «Δημοκρατική Δημοτική Κίνηση» του Τόλη. Ο Φρόντζος επέμενε ότι η παράταξη είναι «υπερκομματική», παρότι στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό σε στελέχη της ΝΔ. Αυτή τη γραμμή, της υπερκομματικότητας και της ανεξαρτησίας των τοπικών εκλογών από την κεντρική πολιτική σκηνή, έδινε και ο χώρος της Δεξιάς, ως αντιπρόταγμα στη συνεχώς αυξανόμενη πολιτική και εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ.

Ο Φρόντζος, ένας πολύ συγκροτημένος και μορφωμένος άνθρωπος, είχε επίσης τη φήμη του συγκεντρωτικού, μονήρη ηγέτη και του δύσκολα συνεργάσιμου. Ωστόσο, είχε πετύχει τη σχεδόν κοινή αποδοχή. Μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες, κατάφερε να γίνει δήμαρχος των Ιωαννίνων. Εκλέχτηκε με το 56,50% των ψήφων, από την πρώτη Κυριακή, 15 Οκτωβρίου 1978.

Ούτε ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή του, θα αποχωρούσε από τη δημαρχιακή θέση, επικαλούμενος προσωπικά ζητήματα. Οι φήμες ήταν έντονες όμως ότι είχε έρθει σε σύγκρουση τόσο με τον Ευάγγελο Αβέρωφ όσο και με αρκετούς συμβούλους του, με αποτέλεσμα να μην έχει ούτε τη χρηματοδότηση που του είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση, ούτε όμως και τη συναίνεση για έργα που προωθούσε στην πόλη. Ένα από αυτά παρεμπιπτόντως, φέρεται να ήταν η κατασκευή Δημαρχείου στην πάνω πλατεία, στο πάρκο της «Αίγλης» (απέναντι από το Δικαστικό Μέγαρο).

Από τον Φεβρουάριο του 1980, μετά την παραίτηση Φρόντζου, δήμαρχος θα γινόταν ο Θεόδωρος Γεωργιάδης, ο μέχρι τότε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.

Πηγές:

Αγγέλη Β., Τσαντίκος Γ., «Οι ‘αποστάτες’, τα ρέντζελα και οι δήμαρχοι/Οι δημοτικές εκλογές στα Γιάννενα, 1925-2014», 2019

Φωτογραφία: από το αρχείο της εφημερίδας "Πρωινός Λόγος"