Όταν οι Who έβλεπαν μίλια μακριά

Στις 15 Δεκεμβρίου 1967, οι Who ήταν ήδη πολύ πιο σκληροί από άλλες μπάντες. Είχαν περάσει τη φάση των σινγκλς και του σφυροκοπήματος του My Generation, δύο χρόνια πριν και είχαν ήδη το τρίτο τους άλμπουμ: The Who Sell Out.

Ήταν ένα κόνσεπτ άλμπουμ, μια, ας πούμε συλλογή διαφημιστικών τζινγκλς που υποτίθεται ότι τα έπαιζε το Radio London.

Τι ήταν το Radio London;

Τω καιρώ εκείνω, τα πειρατικά ραδιόφωνα που έπαιζαν κατά μεγάλο ποσοστό ροκενρόλ, εξέπεμπαν από καράβια, στα ανοιχτά της Αγγλίας, σε διεθνή ύδατα. Αν έχετε όρεξη δείτε το εξαιρετικό «Boat that rocked» του Ρίτσαρντ Κέρτις.

Πίσω στα των Who, η μπάντα κατά καιρούς έκανε διαφημιστικά για το ραδιόφωνο, οπότε το «Sell out» ήταν και ένας αυτοσαρκασμός. Επίσης, οι 4 της μπάντας με πρωτεργάτη πάντα τον Τάουνσεντ, έκαναν διάφορα, όπως πχ τη διασκευή στο θέμα του Μπάτμαν, στο EP που είχαν κυκλοφορήσει. Οπότε, η ιδέα ενός mock LP δεν ήταν και πολύ μακριά από την καθημερινότητά τους. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ανάμεσά τους υπήρχε ο θεοπάλαβος αγαπημένος Κιθ Μουν.

Κάπως έτσι, μετά από ηχογραφήσεις περίπου έξι μηνών σε Λονδίνο και Λος Άντζελες, προέκυψε ο δίσκος με τους Ντόλτρι και Τάουνσεντ στο εξώφυλλο, ως διαφημιστικές αφίσες με… αποσμητικά και φασόλια.

Ο δίσκος όμως δεν αστειευόταν καθόλου: με κάμποσους προσκεκλημένους, τον Σπίντι Κεν των Thunderclap Newman και τον Αλ Κούπερ στο πιάνο, η μπάντα έπαιζε από μικρής έως μέσης διάρκειας «δυναμίτες».

Κάπου ανάμεσά τους υπήρχε και μια εισαγωγή του Summertime Blues που αργότερα θα γινόταν σήμα κατατεθέν της συναυλιακής τους επέλασης, αλλά και ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους, όπως και του ροκενρόλ συνολικότερα.

Το I Can See for Miles το έγραψε ο Πιτ Τάουνσεντ, που αν έχετε κάπου ακούσει ότι δεν είναι ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες του ροκενρόλ, τότε σας είπανε ψέματα.

Το κομμάτι, μια επιτομή δυναμικής ψυχεδέλειας, είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές επιδραστικές στιγμές των Who. Πριν από αυτούς, σπάνια μια «ποπ» μπάντα τα ‘σπαγε τόσο πολύ. Μετά από αυτό το κομμάτι, οι Βeatles γράφανε το Helter Skelter, κάτι που μόνο ως τυχαίο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί.