Οι Έβδομοι Γιοί ξαναχτυπούν

Πριν από 32 χρόνια και μια μέρα, οι Iron Maiden κυκλοφόρησαν τον έβδομο δίσκο τους, που έμελλε να είναι ο Έβδομος γιος ενός Έβδομου γιού.

Το Seventh Son of a Seventh Son ήταν μια καμπή στην ιστορία του πιο αναγνωρίσιμου, χαλκέντερου, κορυφαίου μέταλ συγκροτήματος στον πλανήτη.

Βγαλμένοι από το New Wave of British Heavy Metal και πιο ανθεκτικοί από ιστορικές μπάντες του είδους, οι Maiden, το 1988, έψαχναν για κάτι καινούργιο. Ήδη, δύο χρόνια πριν είχανε ξενίσει (και ξυνίσει) κάπως τους οπαδούς τους με το Somewhere in Time, κυρίως λόγω των synths και τις πιο progressive συνθέσεις.

Το Seventh Son… έμοιαζε να είναι μια φυσιολογική ωρίμανση του προηγούμενου δίσκου. Ο Ντίκινσον, κατεξοχήν φορέας καινοτομίας στη μπάντα, είχε πιο ενεργό ρόλο στη σύνθεση και τα κομμάτια κυμαίνονταν από υποψηφιότητες για επιτυχίες (Can I play with madness), επικές-οπερετικές μεταφυσικές ελεγείες (Seventh son), μέχρι μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει ποτέ η μπάντα (Only the good die Young).

Το κοινό δέχθηκε το δίσκο (και) σαν εξιλέωση για το Somewhere in time, παρότι ήταν πιο progressive σε αρκετά σημεία του. Μερικούς μήνες αργότερα, οι Maiden θα έπαιζαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στη γεμάτη Νέα Φιλαδέλφεια.

Παρά την επιτυχία, οι διαφωνίες στο συγκρότημα ήταν ήδη εμφανείς. Ο Άντριαν Σμιθ ήταν ο πρώτος που έφυγε και ένα δίσκο αργότερα, ο ίδιος ο Ντίκινσον. Βέβαια, μετά ξαναγύρισαν και σήμερα παραμένουν η μεγαλύτερη μέταλ μπάντα στον πλανήτη…