O Χένρι είχε ένα όνειρο

Πριν 29 ολόκληρα χρόνια τέτοιες μέρες, ο Νικ Κέιβ κυκλοφόρησε, μαζί με τους καλύτερους Bad Seeds που έχουν υπάρξει, το «Henry’s Dream».

Ήταν το έβδομο άλμπουμ της μπάντας και, μαζί με αυτό που ακολούθησε, το live seeds, ήταν εκείνο που έκλεινε την πρώτη εποχή του Κέιβ και της μπάντας.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Δύο χρόνια πριν είχε κυκλοφορήσει ο σημαδιακός για τα ‘90s δίσκος, το The Good Son, όπου οι Seeds, χωρίς να απαρνιούνται το σκότος και την οργή των πρώτων χρόνων, συστήνονταν με έναν πιο ατμοσφαιρικό εαυτό, μια πολυδύναμη οντότητα την οποία συνέστησαν τύποι σαν τον Κέιβ, τον Μικ Χάρβι, τον Μπλίξα Μπάργκελντ κ.λπ.

Το Henry’s Dream, παρότι πήρε τη θέση του ανάμεσα στα αγαπημένα των die hard οπαδών της μπάντας, δεν έγινε ευρύτερα αποδεκτό.

Αυτό, το μετέτρεψε, όχι άδικα, σε ένα «κρυφό διαμάντι» που λίγοι-ες από τους μετέπειτα μυημένους γνώριζαν ότι το Straight to You, ίσως το πιο γνωστό κομμάτι του δίσκου, ωχριούσε μπροστά στην καταιγίδα του Papa Won’t Leave you Henry ή το Brother, my Cup is Empty και το Christina the Astonishing.

Ένα σημαντικό τόνο «εκλεπτυσμένης μαυρίλας» πρόσθεσε ο Ντέιβιντ Μπριγκς που έκανε την παραγωγή, μαθημένος δίπλα στον Νιλ Γιάνγκ.

Τόσο ο Κέιβ όσο και οι Seeds, δεν έμεναν ποτέ ανεπηρέαστοι από αυτό που ζούσαν (ή έστω, από αυτό που θεωρούσαν ότι ζουν). Η περίοδος παραμονής του Κέιβ στη Βραζιλία, όπου έζησε μόνιμα στις αρχές του ’90, του δημιούργησε ιδέες για το πώς έπρεπε να ακούγεται το άλμπουμ, «όπως παίζουν οι musos του δρόμου».

Το τελικό αποτέλεσμα δημιούργησε ένα δίσκο αναφοράς, τόσο για την ιστορία των Bad Seeds, όσο και για τον ευρύτερο μουσικό χώρο που ο Κέιβ υπηρέτησε με μεγάλη συνέπεια, πριν εξελιχθεί σε κάτι εξίσου ενδιαφέρον, αλλά αρκετά διαφορετικό, αργότερα.