O Μάγιαλ και ο Κλάπτον το 1966

Πριν από λίγες μέρες πέθανε ο Τζον Μάγιαλ (ή Μέιγιαλ, επί το ορθότερον), πλήρης ημερών.

Ο μεγαλύτερος λευκός κιθαρίστας του μπλουζ, ήταν και η μεγαλύτερη «ακαδημία» κιθαριστών, καθώς από τους Blues Breakers πέρασαν σχεδόν όλοι οι τεράστιοι: Τζίμι Πέιτζ, Τζεφ Μπεκ, ο Πίτερ Γκριν, ο Τζον μακ Βι με τον Μικ Φλίτγουντ πριν φτιάξουν τους Fleetwood Mac, Μικ Τέιλορ, η εξαιρετική Κάρολιν Γουόντερλαντ, ο Κιφ Χάρτλι, ακόμα και η Πάτι Σμιθ είχε κάνει μια δόση δεύτερα φωνητικά.

Και δεν ήταν μόνο αυτοί και αυτές που πέρασαν από την «Ακαδημία Μάγιαλ».

Πριν από 58 ολόκληρα χρόνια, οι Blues Breakers κυκλοφορούσαν το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ και το δεύτερο στην ιστορία τους, γιατί το πρώτο ήταν live (γιατί έτσι). Το Blues Breakers with Eric Clapton ή «The Beano Album», ήταν μια συλλογή κομματιών του Μάγιαλ, ενός που έγραψε μαζί με τον Κλάπτον και των Ότις Ράς, Ρέι Τσαρλς, Ρόμπερτ Τζόνσον κ.α.

Το «παρατσούκλι» του άλμπουμ –The Beano- οφείλεται στη θρυλική φωτό του εξωφύλλου, την οποία τράβηξε ο Ντέιβιντ Γουέτζμπερι, κάπου στο νοτιοανατολικό Λονδίνο, την Old Kent Road (ναι, όλοι Άγγλοι είναι).

Εκεί, ο Κλάπτον (δεύτερος από αριστερά), διαβάζει το Beano, ένα παιδικό περιοδικό.

«Beano» ονομάστηκε και η θρυλική κιθάρα με την οποία έπαιξε ο Κλάπτον στο άλμπουμ, μια Les Paul Standard (τότε ο Κλάπτον δεν χρησιμοποιούσε σχεδόν αποκλειστικά τις Strat), η οποία κλάπηκε λίγο αργότερα και χάθηκε για πάντα. Ο ήχος της πάντως θεωρείται θεμελιώδης, όχι μόνο για την πορεία του Κλάπτον, αλλά γενικά για το μπλουζ ροκ.

Λίγο αργότερα, ο Κλάπτον αποχώρησε και στη θέση του ήρθε ο Πίτερ Γκριν, που μετά αποχώρησε και στη θέση του πήγε ο Μικ Τέιλορ.
Το Beano θεωρείται ίσως το καλύτερο άλμπουμ του Μάγιαλ, κάτι που πάντως συνιστά αδικία για το Hard Road ή το Bare Wires.

Έτσι και αλλιώς, οι Blues Breakers ήταν το μεγαλύτερο «στρατόπεδο εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων» στο λευκό μπλουζ και το Beano ήταν ένα δείγμα για το τι μπορούσε να κάνει ο Μάγιαλ.

Και ήταν σχεδόν όλοι τους, Άγγλοι.