Ο ΠΙΤ ΙΙ έχει καιρό να βγάλει ένα βιβλίο (ή τουλάχιστον να μεταφραστεί στα ελληνικά) που να προκαλέσει τις ίδιες ανατριχίλες με τις περιπέτειες του Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν. Αυτό είναι μια πραγματικότητα.
Ο ΠΙΤ ΙΙ είναι ο απόλυτος βασιλιάς της ατάκας και του αυτόματου χαμόγελου, όταν διαβάζονται μερικά από τα σημεία των ιστοριών του. Αυτό είναι επίσης μια πραγματικότητα.
Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:
Το «Μυστήριο της αράχνης» είναι κάτι σαν «άλμπουμ γέμισμα» μεγάλου συγκροτήματος, που βγάζει ένα best of. Δεν είναι ακριβώς best of το βιβλίο του Τάιμπο, αλλά είναι συλλογή διηγημάτων που έχουν γραφτεί τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Αστυνομικές ιστορίες, αλάνια ήρωες, απέθαντοι δόκτορες και πάντα, μα πάντα, παρούσα η αμφισβήτηση του (φαινομενικά) αδύναμου μέσα στα μούτρα της εξουσίας.
«Η ιστορία είναι άσκηση πυγμαχίας: σκληρή, στο κεφάλι και γρήγορη. Αυτό που μου αρέσει σε τούτες τις ιστορίες είναι ότι μοιάζουν με χτυπήματα, έτσι ώστε να τις διαβάζεις και να σου αφήνουν την αίσθηση μιας ιστορίας που κλείνεται ξαφνικά στον ίδιο της τον εαυτό» λέει ο ίδιος ο συγγραφέας, ένα από τα καλύτερα πράγματα που διαθέτει ο ανθρώπινος πολιτισμός αυτή τη στιγμή.
Θα το διαπιστώσετε, διαβάζοντας πχ τη «Μάσκα των Αζτέκων και ο δόκτωρ Νιέμπλα» και ενδεχομένως να χαμογελάσετε σε μερικές ατάκες…