Μπίλι Μπαντ, μια όχι απλά ναυτική ιστορία

Ο Χέρμαν Μέλβιλ θεωρείται (και είναι) ένας από τους συγγραφείς αναφοράς για την αμερικάνικη και δυτική λογοτεχνία, ειδικότερα. Η βασική βιβλιογραφική επίκληση είναι στο «Μόμπυ Ντικ», αλλά η πιο ουσιαστική και «πεπαιδευμένη» προσφορά, είναι αλλού.

Ο «Μπίλι μπαντ, ναύτης» (Αντίποδες, μτφ Π. Κεχαγιάς, Κ. Σπαθαράκης) είναι το τελευταίο εκδοθέν έργο του Μέλβιλ, μετά θάνατο μάλιστα.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ

Αν το «Μόμπυ Ντικ» είναι μια ογκώδης και διαρκής φιλοσοφική αναζήτηση, ανάλογη του «Οδυσσέα» ή του «Μαγικού βουνού», τότε ο «Μπίλι Μπαντ» θα μπορούσε να είναι ένας οδηγός ανάγνωσής του, που ξεπερνάει όμως το γνωστό έργο σε νοήματα και κοινωνική ομοιόσταση.

Χωρίς να είναι «εύκολο» λόγω μεγέθους, το βιβλίο του Μέλβιλ είναι «εγχειριδιακό». Σημειολογικά, παραθέτει μια γλαφυρότατη περιγραφή της ζωής πάνω σε ένα πλοίο των τελών του 18^ου αιώνα, τόσο ως μικροκοινωνία, όσο και ως τοποθέτηση απέναντι σε αυτά που συμβαίνανε εκτός σκάφους.

Με ένα φαινομενικά ψυχρό τρόπο, ο Μέλβιλ περιγράφει πως ο καλύτερος ναύτης του αγγλικού στόλου οδηγείται νομοτελειακά προς μια κατεύθυνση, όπως την καθορίζουν οι συνιστώσες της εξουσίας, της κοινωνικής αποδοχής (ή απόρριψης) και του χρέους και της υποταγής. Μια ανάγνωση του «Μπίλι Μπαντ» λέει ότι η έννοια της χειραφέτησης χάνει υπό το βάρος των νομοτελειακά καθορισμένων πραγμάτων και σχέσεων, ωστόσο η δυναμική του βιβλίου είναι (και) αυτή: ότι επιτρέπει διαφορετικές αναγνώσεις και την ανάπτυξη μιας διαλεκτικής γύρω από τα νοήματά του.

Μπορείτε να το βρείτε εδώ