Μια Μερτσέντες που έχει δει πολλά

Στην αυλή του Θυμωμένου Πορτραίτου, από καταβολής του καφέ-μπαρ-μαγαζιού με άποψη στην οδό Καποδιστρίου, υπάρχει μόνιμα παρκαρισμένη μια Μερτσέντες, χρώματος άσπρου-κρεμ.

Δεν ήταν πάντα άσπρη. Όταν έκανε το πέρασμά της από τον «Θίασο» του Αγγελόπουλου, ήταν ακόμα κατάμαυρη.

Η 170S, η οποία ανήκει στην οικογένεια Δογορίτη, έχει στο πορτ μπαγκάζ της μεγάλη ιστορία. Ο πρώτος ιδιοκτήτης της, Σπύρος Δογορίτης, από τους γνωστούς αυτοκινητιστές της πόλης, την έφερε από τη Γερμανία το 1953. Πρόκειται για ένα μοντέλο του 1951 και ανήκει σε μια από τις πιο διάσημες, μεταπολεμικές σειρές της εταιρίας. Βγήκε σε διάφορες εκδόσεις από το 1949 ως το 1953, «δια πάσα χρήση», από executive car μέχρι κάμπριο, αλλά και με καρότσα, για επαγγελματική χρήση. Αντικατέστησε την προπολεμική σειρά W136, στην οποία κυκλοφόρησαν περίπου 75.000 αυτοκίνητα. Το S μοντέλο είχε κινητήρα 1.700 κυβικών, τετρακύλινδρο, τετρατάχυτο κιβώτιο και έπιανε τα 122 χιλιόμετρα την ώρα.

Πώς όμως βρέθηκε στον «Θίασο»; Ο σημερινός ιδιοκτήτης της, Γιάννης Δογορίτης, περιγράφει: «Ο Αγγελόπουλος έψαχνε, σε όποια πόλη πήγαινε, για τα απαραίτητα για το σκηνικό του. Οι άνθρωποί του λοιπόν, αναζητούσαν ένα παλιό αυτοκίνητο και το έμαθε ένας ταξιτζής, ο Τζίμης. Αυτός βρήκε τον πατέρα μου, γιατί ήξερε ότι είχε το αμάξι και έτσι, βρέθηκα και εγώ στα γυρίσματα της ταινίας. Θυμάμαι, τα γυρίσματα γίνονταν καλοκαίρι, αλλά οι ηθοποιοί φορούσαν παλτά γιατί οι σκηνές ήταν χειμωνιάτικες».

Η 170S κυκλοφορούσε μέχρι το ’93-’94 στους δρόμους των Ιωαννίνων. Μέχρι τότε, είχε φτάσει στις πιο απίθανες άκρες της Ηπείρου, αλλά και σε όλη τη χώρα. Ο ιδιοκτήτης της, είχε πλήρη… έλεγχο επάνω της, επεμβαίνοντας επί τόπου όταν πάθαινε κάτι. Όχι απλώς αλλάζοντας λάδια ή κανένα λάστιχο, όπως πιθανώς νομίζουμε, αλλά κάνοντας επί τόπου σέρβις… στο σαζμάν ή φτιάχνοντας καινούργια φλάντζα κεφαλής από σχολικό χάρτη (θυμάστε ότι οι παλιοί σχολικοί χάρτες φτιάχνονταν από δέρμα και ύφασμα;).

Σήμερα, είναι πια βαμμένη κρεμ, σε εργοστασιακό πάλι χρώμα και καλωσορίζει και αποχαιρετά τους πελάτες. Ίσως μια μέρα να ξαναβάλει μπροστά, γιατί στην πραγματικότητα αυτά τα οχήματα δεν χαλάνε ποτέ…