Μια φωτογραφία εγκαινίων

Η αγαπημένη ασχολία του πολιτικού, είναι η θετική έκθεση. Τα πολιτικά πρόσωπα θα κάνουν ό,τι νομίζουν πιο ταιριαστό με την οικοδόμηση της εικόνας που οι ίδιοι πιστεύουν ότι αντιπροσωπεύουν, αλλά θεωρούν ότι «δεν βγαίνει αρκετά προς τα έξω». Ο κ. Μητσοτάκης π.χ. θα φωτογραφηθεί σε, και καλά «ανέμελες στιγμές», να πίνει το εσπρεσάκι του ή να κάνει ψώνια με την οικογένεια, πολλοί κυβερνητικοί βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα στριμωχτούν για ένα καλό στοπ καρέ στα εγκαίνια της Ιόνιας οδού στην Ήπειρο, ο πρωθυπουργός θα κρατήσει για τον εαυτό του τη «μερίδα του λέοντος» με κάποιο άλλο μεγάλο εγκαίνιο.

Προχτές, ο κ. Σπίρτζης είπε στη σύντομη ομιλία του στη γέφυρα Τσαγκαρόπουλου, ότι τα οδικά έργα δεν ανήκουν σε κανέναν, παρά μόνο στους πολίτες. Είχε δίκιο, αλλά και… άδικο μαζί:

Αφενός, γιατί και ο ίδιος, όπως και οι προκάτοχοί του διεκδικούν θέση στο κάδρο του θετικού συμβολισμού. Παλιότερα, ο κ. Λαλιώτης φωτογραφιζόταν με Χιούγκο Μπος και εργοταξιακό κράνος μπροστά στον Μετροπόντικα, ο κ. Σουφλιάς έφερνε λεβέντικες γύρες υπό τον ήχο του κλαρίνου στα εγκαίνια κάθε νέου χιλιόμετρου της Εγνατίας. Τώρα, το μενού άλλαξε σε κέικ πορτοκάλι και Ριάνα, αλλά οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές για να τις αγνοήσει κανείς.

Αφετέρου, γιατί τα έργα τελικά, δεν ανήκουν στους πολίτες. Αν ανήκανε όντως σε αυτούς, δεν θα τα πλήρωναν δύο και τρεις φορές, μέχρι να ολοκληρωθούν και μετά, κατά τη χρήση τους. Ανήκουν βασικά, όπως και κάθε μέσο που παράγει κέρδος στον καπιταλισμό, στον ιδιοκτήτη τους. Αυτή είναι η (δυστυχής για τους πολίτες) πραγματικότητα.

Τρίτον, ανήκουν στον «πολιτικό προϊστάμενο» της εποχής των εγκαινίων, έστω και αν οι προηγούμενοι έχουν κάνει ενδεχομένως περισσότερα πράγματα. Ο θετικός συμβολισμός μιας φωτογραφίας είναι ισχυρότατος και οι επικοινωνιολόγοι της ΝΔ το γνωρίζουν καλά αυτό. Βλέποντας αυτοδιοικητικά τους στελέχη να χαμογελούν δίπλα στους κυβερνητικούς βουλευτές και υπουργούς, μάλλον θα έφαγαν τον καπέλο τους, σαν τον Τζον Ρόμπαξ όταν συνειδητοποιεί κάθε φορά ότι δεν είναι τόσο πλούσιος, όσο ο Σκρουτζ μακ Ντακ. Και όταν τα στελέχη δεν ακούν τους επικοινωνιολόγους και βγάζουν ανακοινώσεις όπως αυτές των βουλευτών κ.κ. Στύλιου και Γιαννάκη, κυρίως  θυμίζουν ότι έμειναν απ’ έξω από αυτή τη φωτό, ακόμα και αν έχουν ένα δίκιο να διαμαρτύρονται γιατί δεν προσκλήθηκαν.