Μια απεργία… διχαστική

Η από κοινού κινητοποίηση συνδικαλιστικών και επιστημονικών φορέων που περιλαμβάνουν μέχρι και εργοδοτικούς φορείς, στις 30 Μαΐου έχει βαθύνει το έτσι και αλλιώς μεγάλο χάσμα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η «Κοινωνική Συμμαχία» στην οποία συμμετέχουν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΤΕΕ, αλλά και φορείς όπως η ΕΣΕΕ και η ΓΣΕΒΕΕ καταθέτει ένα πλαίσιο το οποίο έχει αρκετές διεκδικήσεις, αλλά προσπαθεί ταυτόχρονα να «λειάνει» τις διαφορές που υπάρχουν σε διαταξικούς φορείς για ζητήματα συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μισθών κ.λπ.

Την Πέμπτη το πρωί βρέθηκε στα Γιάννενα ο αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΕΥ Δημήτρης Μπράτης, για να μιλήσει για την απεργία. Μεταξύ άλλων, η ένωση στην ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «το Success story που φιλοτεχνεί η κυβέρνηση για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, ακυρώνεται από τις δηλώσεις των δανειστών για αυξημένη εποπτεία και μετά τον Αύγουστο του 2018, ενώ καταρρέει πλήρως από τα μέτρα που ήδη έχουν ψηφιστεί ως το 2022 και άλλα που προβλέπονται ως το 2060» και συμπληρώνει μια σειρά αιτημάτων: 

Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό και του νόμου Γεροβασίλη για την αξιολόγηση, αύξηση μισθών των νέων εργαζόμενων, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και κάλυψη οργανικών κενών, κατάργηση πλειστηριασμών για πρώτη κατοικία, αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, όχι αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο.

Από την απεργία έχουν τραβήξει διαχωριστικές γραμμές το ΠΑΜΕ, καθώς και άλλες οργανώσεις και μετωπικά συνδικαλιστικά σχήματα, με διάφορες αποστάσεις. 

Για παράδειγμα, το ΠΑΜΕ καλεί στην απεργία, αλλά με διαφορετικό πλαίσιο. Καταγγέλει ανοιχτά τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ότι «έστησαν και μια ‘συμμαχία προθύμων’ για να ξεγελάσουν, να ρίξουν στάχτη στα μάτια, να βγουν από την ανυποληψία και την απαξίωση» προσθέτοντας ότι «καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν και να απεργήσουν για ‘την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας’, να διαδηλώσουν δηλαδή με τα αιτήματα και το πλαίσιο του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, των μνημονίων και της κυβέρνησης».

Ο συντονισμός Εργαζόμενων-Ανέργων στην Πρέβεζα διαχωρίζει τη θέση του ακόμα περισσότερο: «Αποτελεί μεγάλο θράσος να καλούν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ τους εργαζόμενους, σε απεργία από κοινού με τους εργοδοτικούς φορείς, υπέρ των στόχων και των επιδιώξεων του ΣΕΒ, που καμία σχέση δεν έχουν με τα αιτήματα των εργαζομένων. Η στάση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αποτελεί μια ποιοτική τομή στην προσπάθειά τους να μετατρέψουν τα συνδικάτα σε ένα είδος ΜΚΟ». 

Αντιπροτείνει «πανεργατική απεργία οργανωμένη από τα κάτω τον Ιούνιο, με ταξικά αιτήματα και με στόχο την ακύρωση των προαπαιτούμενων μέτρων της 4ης αξιολόγησης που θέλουν να επικυρώσουν στη Βουλή πριν το eurogroup στις 21 Ιούνη».