Oikonomou pisoi
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Maniac: Όρεξη για παράξενα πράγματα να ‘χετε…

Εικόνα του άρθρου Maniac: Όρεξη για παράξενα πράγματα να ‘χετε…
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Γιώργος Τσαντίκος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 14/10/2018, 16:00
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Φέτος το Netflix ετοιμάζεται να σαρώσει στις σειρές παραγωγής φτηνής (σχετικά) συνδρομητικής τηλεόρασης και γι αυτό, μερικές από τις παραγωγές του κοιτάνε από λίγο πιο ψηλά τα μεγαθήρια τύπου HBO.

Το Maniac είναι μια τέτοια περίπτωση, αν και για να είμαστε εντάξει από την αρχή, μοιάζει κάπως υπερφορτωμένο.

Η μίνι σειρά του Netflix έχει όλα τα κομφόρ: έχει την Έμα Στόουν, την πλέον ανερχόμενη μιας, βασικά comedian, γενιάς ηθοποιών (μέχρι να μεγαλώσει η Κίρναν Σίπκα). Έχει τον Τζόνα Χίλ ή κάποιον που του μοιάζει πολύ, καθότι ο πάλαι ποτέ καραγκιοζάκος του Superbad έχει μείνει μισός. Έχει τον Τζάστιν Θερού επίσης, καθώς και τη Σάλι Φιλντ, που μαζί με τη Σίσι Σπέισεκ κάνουν τις πιο δυναμικές επανεμφανίσεις στην τηλεόραση. Παίζει επίσης ο Γκάμπριελ Μπερν.

Τι λέει το Maniac; Ότι σε ένα παράξενο μελλοντικό… παρελθόν (όχι ακριβώς «δυστοπικό», λέξη που μαζί με το «αφήγημα» είναι οριακά παρεξηγήσιμη πλέον), τα πράγματα πάνε πραγματικά παράξενα. Παρότι δεν υπάρχει η τεχνολογία σε micro μέγεθος και η φορητότητα, ούτε καν το ίντερνετ, οι βασικές σημερινές λειτουργίες συμβαίνουν. Ακόμα και οι χορηγούμενες δραστηριότητες, μόνο που αντί για διαφημίσεις που σου σκάνε ενώ προσπαθείς να μετατρέψεις ΦΠΑ στην εφαρμογή του κινητού, έχεις κανονικούς ανθρώπους δίπλα σου που σου ψέλνουν διαφημιστικά προϊόντα. Σατανικό ε; Ναι, είναι…

Μέσα σε αυτή την γενικευμένη παράνοια λοιπόν, ο Όουεν και η Άνι, για διαφορετικούς λόγους παρουσιάζουν διαταραχές. Μόνο που αντί για μια τυπική ψυχοθεραπεία, συστήνονται «πρωτοποριακές κλινικές δοκιμές» που υποτίθεται ότι «γιατρεύουν».

Το Maniac επιχειρεί να γίνει ένας κάποιος αστείος συμβολισμός της ανθρώπινης εξέλιξης, που συχνά αποκτάει κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά. Μοιάζει κάπως «παραδουλεμένο» και υπερβολικό, κυρίως γιατί οι επιμέρους περιπέτειες στις οποίες μπλέκονται ήρωες και ηρωίδες, είναι λες και βγήκαν από τις πιο αλλόκοτες ταινίες του Αρονόφσκι, αλλά με μπόλικες δόσεις πολύχρωμων ζελέ.

Οι συμβολισμοί όμως είναι ωραίοι. Αντίθετα με το Black Mirror που είναι ανατριχιαστικό γιατί μοιάζει πλέον η πραγματικότητα να μιμείται την καλλιτεχνική δημιουργία και όχι το αντίθετο, το Maniac σπάει λίγο χειλάκι, ακόμα και όταν συγκινεί περισσότερο από όσο πρέπει.

Το Netflix, για φτιάξει το Maniac, δεν τσιγκουνεύτηκε χρήμα ούτε στους δημιουργούς (κάτι που κάνει στις ταινίες του και το μετανιώνει συνήθως), αλλά προσέλαβε δύο «καυτά» ονόματα: τον Κάρι Φουκουνάγκα, τον τύπο που κάνει παραγωγή στο True Detective και έχει γράψει το IT (το καινούργιο) και τον Πάτρικ Σόμερβιλ που έκανε το αγροτικό του στο 24 και μετά, έγραψε στο Leftovers και στο Bridge (την αμερικάνικη εκδοχή του Bron/Broen). Αυτοί οι δύο τύποι, διασκεύασαν μια νορβηγική σειρά με τον ίδιο τίτλο και παραπλήσια θεματολογία.   

Το Maniac λοιπόν είναι μια από τις σειρές του Netflix που πρέπει να βάλετε στα υπόψη. Μπορεί να τη βαρεθείτε σε κάποια σημεία της (εκεί που το παρακάνει), αλλά η ιδέα είναι ωραία και το σύνολο την υπηρετεί αρκετά καλά.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ
ΣΧΟΛΙΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Ντοτη3