Το Μακρίνο, η οσία Μακρίνη και ένας μητροπολίτης

Το Μακρίνο είναι ένα μικρό ορεινό χωριό του Ανατολικού Ζαγορίου. Εκτιμάται ότι ο οικισμός ιδρύθηκε τον 16^ο αιώνα.

Για την προέλευση της ονομασίας του χωριού (με τους τύπους Μακρίνου ή Μακρίνη να απαντώνται), υπάρχουν αρκετές ερμηνείες. Ο λόγιος του 19^ου αιώνα Ιωάννης Λαμπρίδης εικάζει ότι το χωριό μπορεί να διασώζει το όνομα μιας εύπορης οικογένειας της πόλης των Ιωαννίνων.

O γλωσσολόγος Κώστας Ευ. Οικονόμου καταθέτει την άποψη ότι το τοπωνύμιο είναι σλαβικής προέλευσης που σημαίνει «υγρός τόπος». Ο Οικονόμου αποδίδει δε σε ζήλο ή σε φαντασία των τοπικών λογίων μια ερμηνεία που θέλει το τοπωνύμιο στο θηλυκό γένος «Μακρίνη» να οφείλεται στην οσία Μακρίνη, αδελφή του Αγίου Βασιλείου.

Σε μεγάλο βαθμό, η διαδρομή του χωριού έχει συνδεθεί με έναν μητροπολίτη Ιωαννίνων, τον Ιωαννίκιο (1845-1854), που καταγόταν από το Μακρίνο, από την οικογένεια Ζάγκου, και ο οποίος «απεπειράθη προς εξόντωσιν της βλάχικης γλώσσας εκ της πατρίδος του», όπως αναφέρει ο Κώστας Κρυστάλλης στη μελέτη του «Οι Βλάχοι της Πίνδου», στα τέλη του 19^ου αιώνα. Οι προσπάθειες του Ιωαννίκιου οδήγησαν στον δραστικό περιορισμό της χρήσης της βλάχικης γλώσσας.

Ο Κρυστάλλης σημειώνει για τον Ιωαννίκιο ότι «εξεπαιδεύθη ούτος εν Νεγάδαις, μη υπάρχοντος τότε σχολείου εν τη πατρίδι του, παρά τω μεγάλω διδασκάλω του γένους Α. Σακκελαρίω, είτα δ’ εν Αιγίνη παρά το πολλώ Γενναδίω ου κατέστη και υπότροφος». Ο Ιωαννίκιος παύτηκε από τη θέση του μητροπολίτη Ιωαννίνων το 1854. Δύο χρόνια μετά, έγινε μητροπολίτης Κρήτης.

Στα τέλη του 19^ου αιώνα, το Μακρίνο είχε 372 κατοίκους. Κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το χωριό κάηκε από τους ναζί.