Λύσσα και συνείδηση, ενάντια στο σύστημα

Έχουν περάσει 28 ολόκληρα χρόνια, από τη μέρα που κυκλοφόρησε ένα από τα πλέον σημαδιακά άλμπουμ του ροκενρόλ.

O πρώτος δίσκος των  Rage Against The Machine, ο ομώνυμος, κυκλοφόρησε στις 3 Νοεμβρίου του 1992 και σάρωσε τα πάντα, για όλους τους λόγους.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Καταρχάς, το εξώφυλλό του: Ο βουδιστής μοναχός Θικ Κουάνγκ Ντουκ αυτοπυρπολείται στη Σαϊγκόν το 1963.

Δεύτερον, η μουσική. Οι τύποι δεν αστειεύονταν καθόλου, σε κάθε γραμμή της μπάντας, από τη ρυθμική και τα φωνητικά, μέχρι τα εμπρηστικά ριφ και κόλπα του Μορέλο στην κιθάρα, που μετουσίωναν σε πιο σύγχρονη εκδοχή τη μανία των MC5, αλλά και των Public Enemy.

Τρίτον, οι στίχοι: Η «οργή ενάντια στο σύστημα» δεν ήταν σχήμα λόγου. Οι RATM ήταν και είναι το μουσικό σύμβολο κάθε κινήματος και δικαίως, η μουσική επένδυση κάθε εξέγερσης.

Τα δέκα κομμάτια του δίσκου ήταν ένα και ένα. Από το Bombtrack και το τεράστιο hit Killing in the Name, μέχρι τα Wake Up και το κορυφαίο ίσως του δίσκου, Know your Enemy, όπου τα χώνουν μαζί με τον Τζέιμς Μέιναρντ Κίναν των Tool και τον τότε ντράμερ των Jane’s Addiction, Στίβεν Πέρκινς.

Ο Ζακ ντε λα Ρότσα επίσης, εξελίχθηκε σε έναν προφήτη ενάντια στην καταπίεση και το σύστημα. Οι στίχοι του πήγαν τη «μουσική διαμαρτυρίας» σε άλλο επίπεδο και έδειξαν ένα διαφορετικό δρόμο από τη «στρατευμένη φολκ» μουσική στις ΗΠΑ. Οι στρατιώτες ήταν πλέον αγριεμένοι και προέρχονταν από τις πόλεις…

Παρότι οι RATM δεν έφτασαν ποτέ ξανά τα συνθετικά επίπεδα του συγκεκριμένου μουσικού κολοσσού (χωρίς να σημαίνει ότι τα επόμενα άλμπουμ τους ήταν μέτρια), το «καύσιμο» του ομώνυμου πρώτου, τους εκτόξευσε σε live εμφανίσεις που μέχρι σήμερα παραμένουν αξεπέραστες.

Επίσης, τροφοδότησε και τροφοδοτεί ακόμα τη «φωτιά» που αναζοπυρώνεται συνεχώς:

But I learned to burn that bridge and delete
Those who compete at a level that's obsolete
Instead I warm my hands upon the flames of the flag
As I recall our downfall