Κυρίες και κύριοι, οι Dirty Saints

Οι κουβέντες με τους Dirty Saints (εν τω προκειμένω με τους Κώστα Γραμμενιάτη-κιθάρα φωνή, Φάνη Ζαΐμη-μπάσο, Δημήτρη Παπαδημητρίου-τύμπανα) δεν καταλήγουν ποτέ εκεί που περιμένεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τα live τους, που επειδή είναι λίγα (μόλις τρία τα τελευταία χρόνια), είναι πάντα ένας λόγος για να γίνουν πολλά πράγματα: για να μιλήσεις μαζί τους ως μπάντα (ή ως παρέα, διαλέγετε και παίρνετε), για να σου πούνε τι μουσική ακούνε (ή και να μη σου πούνε), για να γίνουν συμβατικές ερωτήσεις με απρόβλεπτες απαντήσεις, για να ανάψει ένα πούρο στις 11 το πρωί της Δευτέρας, για να εκτροχιαστεί μια συνέντευξη και να διολισθήσει σιγά σιγά σε intro μιας συναυλίας που πλησιάζει απειλητικά, την Παρασκευή, οπότε και θα παίξουν μαζί με τους Rockin' Rebel στο Bord d' au

Τι άλλαξε από την τελευταία φορά που παίξατε live;

Φάνης Ζαΐμης: Μεγαλώσαμε δύο χρόνια

Αυτό δηλαδή γιατί μας το λες; Θα παίξετε λιγότερο;

Φ. Όχι, θα παίξουμε περισσότερο.

Η τελευταία φορά ήταν ωραία παρά τις αναποδιές. Ήταν κίνητρο αυτό για να ξανακάνετε συναυλία;

Φ. Θέλω να πιστεύω ότι το Σάββατο αν βρεθούμε, θα μου πεις πάλι «την τελευταία φορά ήταν ακόμα πιο ωραία ρε συ». Αυτός είναι ένας στόχος.

Δημήτρης Παπαδημητρίου: Θέλουμε να μεταφέρουμε ένα κλίμα της δικιάς μας φάσης, της παρέας, γιατί αυτό είναι βασικό. Είμαστε και μια παρέα η οποία θέλει να μεταφέρει το κλίμα της στους φίλους, αλλά και σε αυτούς που δεν μας γνωρίζουνε. Θα είναι ένα πάρτι, με λίγα λόγια. Θα περάσουμε όλοι καλά.

Με λίγα λόγια, είναι μια φάση που απευθύνεται σε δυο-τρία κοινά: στους φίλους, σε αυτούς που σας ξέρουν και στους μικρότερους που σας μαθαίνουν

Δ. Κάπως έτσι, ναι

Φ. Νομίζω κι εγώ ότι όντως, υπάρχουν και νεότεροι, καινούργιο κοινό που ακούει

Κώστας Γραμμενιάτης: Εγώ δεν ξέρω καθόλου. Αλλά μένω και στο εξωτερικό…

Τι θα παίξετε παραπάνω;

Δ. Ε στην πορεία λέμε «να βάλουμε και αυτό που είναι ωραίο, να βάλουμε και το άλλο που μας αρέσει»… Άμα ξεκινήσεις να τρως, ανοίγει η όρεξη

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, λέγατε ότι κάτι καινούργιο υπήρχε στα σκαριά, κάτι γραφόταν, κάτι δοκιμαζόταν…

Φ. Ναι είχαμε κάτι καινούργια, αλλά τσακωθήκαμε χτες στην πρόβα. Αλλά πάντα τσακωνόμασταν έτσι και αλλιώς, για το ρεφρέν, για τη γέφυρα…

Δ. Ναι για τη γέφυρα, γιατί τον πονάνε τα ούλα…

Φ. Κάτι θα κάνουμε. Γράφουμε όμως. Γράφει ο Κώστας αρκετά, όπως πάντα και φτιάχνουμε υλικό.

Κ. Θα παίξουμε κάνα δυο καινούργια κομμάτια, θα τα προβάρουμε και θα τα παίξουμε όσο καλύτερα μπορούμε, γιατί δεν υπάρχει και χρόνος.

Δ. Ξέρεις, αν ήμασταν εδώ όλοι θα υπήρχαν και πιο συχνά live και καινούργια τραγούδια.

Δεν είστε όμως ανενεργοί ως μονάδες. Ο Κώστας παίζει σε μπάντα στο Λονδίνο, ο Φάνης και εσύ παίζετε επίσης…

Φ. Όντως, η μουσική είναι πάντα σημείο αναφοράς.

Γιατί παίζετε ακόμα;

Φ. Γιατί παίζουμε μουσική; Εσύ γιατί συνεχίζεις και ζεις δηλαδή;

Δ. Ό,τι μικρομαθαίνεις δεν μεγαλοαφήνεις

Κ. Τι να κάνεις άλλο κιόλας; Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να παίζεις μουσική, έτσι δεν είναι;

Φ. Να κάνεις παιδιά

Δ. Ναι αλλά μετά αρχίζουν τα δύσκολα…

Οπότε θα είναι και τα παιδιά σας στο live…

Φ. Ναι, εννοείται

K. Αλήθεια τώρα, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να παίζεις μουσική

Φ. Άσε που δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθούμε αλλού εκτός από τη μουσική εμείς, το βλέπεις άλλωστε.

Κ. Να σου κάνουμε εμείς μια ερώτηση τώρα. Πώς τα βλέπεις τα πράγματα στα Γιάννενα, μουσικά, τα γκρουπ της πόλης δηλαδή;

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια μικρή έκρηξη, που χωρίς να έχω ζήσει την αντίστοιχη δική σας περίοδο, έχει μια ομοιότητα και αντιστοιχία. Νομίζω όμως ότι γίνεται με πιο εύκολους λειτουργικούς όρους για τις μπάντες, από ό,τι τότε. Υπάρχει δηλαδή γιαννιώτικη σκηνή, έχει μπάντες που είναι πλέον σημεία αναφοράς, έχουν κοινό, είναι περιζήτητες και μπορούν και φτιάχνουν τη μουσική τους εδώ. 

Φ. Εγώ νομίζω ότι πάντα είχανε σκηνή τα Γιάννενα. Τώρα όμως είναι αυτό που λες, ότι είναι πιο εύκολο το λειτουργικό κομμάτι.

Κ. Η αλήθεια είναι ότι το γιαννιώτικο κοινό είναι τρομερό. Έχουμε παίξει παντού και πάντα, από τα 500 άτομα, οι 200 ήταν Γιαννιώτες. 100% respect στο κοινό της πόλης.

Δ. Ο,τι βγάζει η πόλη πιο έξω και γίνεται πιο γνωστή, το κοινό το στηρίζει. Αυτό συνέβη και με εμάς.

Αν σας έλεγε κάποιος «κάνε τώρα ένα δίσκο» προσφέροντας τις προϋποθέσεις, έστω και αν είστε ο ένας εδώ και ο άλλος αλλού, θα το κάνατε;

Κ. Εγώ ναι, μέσα.

Φ. Πρέπει να λύσεις όμως το πρόβλημα της πρόβας, εμείς έτσι έχουμε μάθει. Δεν αρκεί δηλαδή να γράφει ένας και να το μοιράζει. Κοίτα, και υλικό υπάρχει και διάθεση πάντως

Δ. Θα χαιρόμασταν όλοι πάρα πολύ

Κ. Σίγουρα είμαστε όλοι μέσα. Αν το γράφαμε και στο Λονδίνο, ακόμα καλύτερα.

Είναι άλλη φάση εκεί;

Κ. Κοίτα, δεν ξέρω αν είναι άλλη φάση, αλλά σίγουρα ισχύει το εξής: το έχουνε πιο πολύ στο αίμα τους από εμάς. Στην Ελλάδα το ροκ εν ρολ το κάνουμε βλέποντας τους άλλους, είμαστε μεταπράτες. Εκεί, είναι αυτοί που το… κάνουν, εκεί συμβαίνει δηλαδή.

Τι μουσική ακούτε τελευταία;

Δ. Ακούω τα πάντα, αλλά τώρα, θα εξομολογηθώ ότι ακούω πολύ χαρντ κορ πανκ και ρεμπέτικα. Και παίζω και τα δύο.

Πάντα αυτές οι κουβέντες πάνε αλλιώς από ό,τι τις είχα φανταστεί…

Φ. Είναι ώρα για ένα πούρο νομίζω

Κ. Διάφορα πράγματα, καινούργια, πάντα, αλλά δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο. Σήμερα το πρωί άκουγα π.χ. Έλιοτ Σμιθ.

Φ. Εγώ τις τελευταίες μέρες τα έχω κλείσει όλα, δεν θέλω να ακούσω τίποτα. Γενικά ακούω πολύ Stones και πολύ μπλουζ, αλλά τις τελευταίες μέρες, τίποτα.

Μήπως έχεις stage fright ενόψει του live;

Φ. Μπα. Μια γαστρεντερίτιδα είχα πριν από καμιά βδομάδα, αλλά τώρα οκ.

Θα διαλέγατε τώρα κάτι που σας επηρέασε περισσότερο από όλα, για να παίξετε μουσική όταν ξεκινήσατε;

Φ. Ακούγαμε πολλή μουσική και το σκεφτόμασταν πάντα να ανεβούμε στη σκηβή

Κ. Ποτέ όμως δεν είπαμε «θέλουμε να παίξουμε σαν αυτούς»

Φ. Ναι, πάντα λέγαμε ότι θέλουμε να κάνουμε κάτι δικό μας.

Δ. Και ακόμα πιο πίσω να πας, όταν δηλαδή είχαμε μια δυο κασέτες σπίτι, το είχαμε το μικρόβιο, ότι θα ανέβουμε να παίξουμε. Πριν ακόμα μάθουμε πολλά πράγματα για το ροκ εν ρολ. Και όταν ψάχναμε να βρούμε στούντιο, χώρο, που δεν μας ήθελε κανείς…

… δύσκολα τότε

Δ. Ναι, πολύ δύσκολα

Κ. Πώς είπαμε πριν ότι όλα γίνονται σχεδόν αυτόματα τώρα; Τότε ακριβώς το ανάποδο.

Φ. Ίσως αν είχαμε αυτές τις ευκολίες, να μη γινόταν ό,τι έγινε όμως…

Κ. Καμιά φορά η πολύ ευκολία σε κάνει και μαλάκα… Σε κάνει και πιο τεμπέλη

Βινύλιά σας βρίσκονται καθόλου στην αγορά;

Φ. Όχι. Σε παζάρια δίσκων μόνο και ψιλοακριβά.

Υπάρχει μια τέτοια τάση να επανεκδίδουν μπάντες τα βινύλιά τους, επειδή έχει και πέραση το βινύλιο. Το ‘χετε σκεφτεί ποτέ;

Φ. Μπα, δε νομίζω. Θα προτιμούσα να μου πούνε «ξαναπαίξτα τώρα». Αυτό ναι.

Κ. Πού ξέρω…

Φ. Τότε ήμασταν 17 χρονών, τώρα όχι. Τότε δεν είχαμε όργανα, τώρα έχουμε.

Κ. Επίσης, μας αρέσει και το handjob. Είναι άσχετο με αυτό που λέτε αλλά μπορείς να το προσθέσεις

Φ. Κάποτε ο Κώστας μου είχε φέρει από το Λονδίνο ζαρτιέρες και τις έχω ακόμα. Τις είχα απλώσει στο παράθυρο και επειδή καπνίζαμε πολύ, πήραν ένα χρώμα στο οποίο δεν έβγαιναν κανονικά στην αγορά. Καπνιστές ζαρτιέρες.

Δ. Ωραίο όνομα για συγκρότημα αυτό

Ίσως πρέπει να κλείσω την ηχογράφηση…

Φ. Όχι άστην ανοιχτή, δεν πειράζει

Θα διαλέγατε ένα τραγούδι της μπάντας που είναι αγαπημένο σας…

Δ. Σίγουρα, υπάρχουν τα κομμάτια που ο καθένας για τους δικούς του λόγους τα αισθάνεται πιο οικεία. Όλα παιδιά μας είναι, κλασικά…

Φ. Κάποια είναι και εξώγαμα

Δ. Κάποια είναι και ζωντόβολα.

Φ. Κατά καιρούς, ανάλογα με τα βιώματα, «κουμπώνει» καλύτερα κάποιο τραγούδι.

Δ. Εγώ προτιμώ λίγο περισσότερο την πρώιμη εποχή των Saints που είναι εντελώς teenage, 1,2,3 πάμε κ.λπ.

Φ. Ήταν ωραία τότε. Έπαιζα μπάσο σε μια χορδή. Τώρα παίζω σε δύο

Δ. Παίζει σε πεντάχορδο μπάσο για να έχει πάντα τρεις κενές. Χτες πάντως που κάναμε πρόβα, βγήκε μια χαρά. Μετά λέγαμε «φαντάσου στα 80 τι θα γίνεται».

Info

The Dirty Saints + Rockin' Rebel @ bord d'au, Παρασκευη 24/3/17

Προπώληση στα εξής σημεία:

Bord D' Au , Λεωφόρος Δωδώνης 10
Manthos Optical, Αβέρωφ 16
The Real Thing GR, Κάνιγγος 2
Music Shop " Giorgio", Στοά Ορφέα