Κτηνοτροφία στην Ήπειρο: «ισχνές αγελάδες»…

Η κτηνοτροφία, το βασικό κομμάτι του πρωτογενούς τομέα που υπάρχει ως δραστηριότητα στην Ήπειρο, κάθε χρόνο περιστέλλεται και βαδίζει προς την οριστική εξαφάνιση. Αμφιβάλλετε; Τα επίσημα στατιστικά  της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής δεν επιτρέπουν ιδιαίτερες αισιοδοξίες…

Σύμφωνα με τους καταγεγραμμένους αριθμούς, από το 2014 ως το 2015 το ζωικό κεφάλαιο, όπως εκφράζεται με τις κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις, υπέστη άλλη μια διαφοροποίηση στην Ήπειρο: Αυξήθηκαν οι εκμεταλλεύσεις με προβατοειδή, αισθητά κιόλας, σε ποσοστό κοντά στο 6%, ενώ μειώθηκαν οι εκμεταλλεύσεις με βοοειδή κατά 1%.  Αυτό σε απόλυτους αριθμούς σημαίνει ότι ενώ το 2014 είχαμε 8.973 κοπάδια με πρόβατα, στην πλειοψηφία τους από 10 έως 50 ζώα, το 2015 είχαμε 9.500 σε όλη την Ήπειρο, και πάλι τα περισσότερα με 10 έως 50 ζώα.

Αν αυτοί οι αριθμοί δεν λένε κάτι από μόνοι τους, ας τους συγκρίνουμε: την ίδια ώρα, η Θεσσαλία, μια σαφώς πιο παραγωγική περιοχή του πρωτογενούς τομέα, κατέγραψε 240 κτηνοτροφικές μονάδες λιγότερες (με πρόβατα). Αν μετρήσουμε με αριθμούς προ δεκαετίας, η τάση εξαφάνισης είναι ορατή: το 2006 μόνο στην Ήπειρο, υπήρχαν 14.419 εκμεταλλεύσεις με πρόβατα, με το εύρος 10-200 ζώα να είναι το κυρίαρχο, ενώ 31 κοπάδια «μετρούσαν» πάνω από 500 ζώα κάθε βράδυ. Η μείωση κατά το ένα τρίτο και περισσότερο, μόνο αισιοδοξία δεν εμπνέει για το επάγγελμα του κτηνοτρόφου. Αντίστοιχες είναι οι μειώσεις και στα βοοειδή: από 1.327 μονάδες το 2006, μετράμε 1.083 το 2015, μείωση σε ποσοστό 21% περίπου.

Εννοείται ότι τα στοιχεία είναι βασικά ποσοτικά και δεν καλύπτουν ένα κομμάτι της παραγωγής που προκαλεί κάποια αισιοδοξία, όπως οι συνεργατικές απόπειρες των παραγωγών (όπως το "Γιαννιώτ'κο") ή ακόμα και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων κ.λπ. Πάντως, μέχρι τώρα μάλλον απογράφονται χαμένες ευκαιρίες όπως χρηματοδοτικά προγράμματα που δεν πήγαν όπως θα έπρεπε, αλλά και συνεχείς... σφαλιάρες από το "αόρατο χέρι της αγοράς", όπως οι συμφωνίες της Ε.Ε. με ξένες αγορές που αφαιρούν προστατευτικά μέτρα από ελληνικά (και άλλα) προϊόντα.

Οι αιτίες είναι γνωστές πάνω-κάτω: οι τιμές που παίρνουν οι παραγωγοί για τα προϊόντα τους είναι σταθερές τα τελευταία δέκα-δεκαπέντε χρόνια, ενώ μειώνονται κιόλας πιο πρόσφατα, ενώ το κόστος παραγωγής αυξάνεται συνεχώς. Φέτος, η αλλαγή στον τρόπο φορολόγησης αναμένεται να εξαφανίσει εκείνο το «μικρομεσαίο» κομμάτι που καταγράφει ένα ζωικό κεφάλαιο, χωρίς όμως η βασική του ενασχόληση να είναι η κτηνοτροφία. Τέλος, επιστέγασμα σε όλα τα παραπάνω είναι και οι πολιτικές της Ε.Ε. που στόχευαν και στοχεύουν στην ανακατανομή της παραγωγής, με το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι υπέρ των ελλήνων παραγωγών: τα μέτρα στήριξης, ουσιαστικά επιτάσσουν την επιβεβαίωση της τάσης μείωσης της παραγωγής, ενώ εδώ περιμένουμε ότι η ανάπτυξη θα έρθει βασικά από την πρωτογενή παραγωγή…